การขอบพระคุณ สรรเสริญนมัสการ จะออกมาจากชีวิตของเขาเรื่อยๆ เหมือนน้ำที่ไหลพุ่งออกมาจากน้ำพุ ไม่ว่าเขาจะเอ่ยคำว่าพระเจ้าหรือไม่ก็ตาม
.png)
ชนะเพื่อถวายพระสิริแด่พระเจ้าหรือชนะเพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า
ประกาศพระบารมี ให้พระองค์เป็นที่สรรเสริญเทิดทูน ปรากฏแก่คนทั้งปวงสมกับที่พระองค์เป็น
เป้าหมายพื้นฐานของการสรรเสริญนมัสการคือการถวายเกียรติ
ประกาศพระบารมีว่าพระเจ้ายิ่งใหญ่สูงสุด เป็นจอมเจ้านายจอมราชา ผู้ทรงเหนือนามใดๆ
ผ่านชีวิตของผู้นมัสการ
คำว่าชัยชนะ ความสำเร็จของคริสเตียน
จึงหมายถึงชัยชนะและความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า ไม่ใช่ของมนุษย์คนใด
อ่านพระธรรม
1ซามูเอล บทที่ 17
บริบท:
พวกฟิลิสเตียยกกองทัพประชิดอิสราเอล
2 ฝ่ายเผชิญหน้ากัน
พวกฟิลิสเตียส่งโกลิอัทสุดยอดทหารท้าทายกองทัพอิสราเอลให้สู้ตัวต่อตัว
ฝ่ายใดแพ้ต้องยอมเป็นข้าของอีกฝ่าย
1ซมอ.17:10 และคนฟีลิสเตียคนนั้น
กล่าวว่า "วันนี้ข้าขอท้ากองทัพอิสราเอล จงส่งคนมาสู้กันเถิด"
พวกฟิลิสเตียรวมทั้งโกลิอัทมั่นใจว่าตนจะเป็นฝ่ายชนะจึงท้าเช่นนั้น
ใครก็ตามที่ออกไปสู้กับโกลิอัทจึงเป็นตัวแทนกองทัพ และกุมอนาคตอิสราเอล
1ซมอ.17:11 เมื่อซาอูลและคนอิสราเอลทั้งสิ้นได้ยินถ้อยคำของคนฟีลิสเตียคนนั้น
เขาทั้งหลายก็ท้อใจและกลัวมาก
กษัตริย์ซาอูลกับอิสราเอลทั้งปวงวิตกกังวล ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร
ซาอูลผู้มีตัวสูงใหญ่ (1ซมอ.10:23-24) และเป็นนักรบยังไม่กล้าสู้
ดาวิดบุตรเจสซี น้องคนสุดท้องของพี่น้องรวม 8 คน
ขณะนั้นเป็นเพียงเด็กหนุ่มเลี้ยงแกะ (1ซมอ.17:33) ไม่ใช่ทหาร
ซมอ.17:33 และซาอูลกล่าวแก่ดาวิดว่า
"เจ้าไม่สามารถที่จะไปสู้รบกับชายฟีลิสเตียคนนั้นดอก เพราะเจ้าเป็นแต่เด็กหนุ่ม
และเขาเป็นทหารชำนาญศึกมาตั้งแต่หนุ่มๆ แล้ว"
ตั้งแต่สมัยโมเสส
ชายอิสราเอลอายุ 20 ปีขึ้นไปจะขึ้นทะเบียนเป็นทหาร
กวด.1:19-20
19 ตามที่พระเจ้าตรัสสั่งโมเสสไว้
ท่านจึงนับคนที่ถิ่นทุรกันดารซีนายดังนี้
20 คนเผ่ารูเบนบุตรหัวปีของอิสราเอล
ชาตพันธุ์ของเขาตามตระกูลตามครอบครัว ตามจำนวนรายชื่อผู้ชายเรียงตัวทุกคน
ที่มีอายุตั้งแต่ยี่สิบปีขึ้นไปที่ออกรบได้ทั้งหมด
การขึ้นทะเบียนพวกเลวีก็เช่นกัน
จะนับชายผู้มีอายุ 20 ปีขึ้น (1พศด.23:24)
ดาวิดในขณะนั้นอายุไม่ถึง 20 ยังไม่ถูกขึ้นทะเบียนเป็นทหาร
(1ซมอ.17:42)
เนื้อหาพระคัมภีร์ช่วงนี้มุ่งเน้นบรรยายหนุ่มดาวิด
ผู้ได้รับการเจิมให้เป็นกษัตริย์ในอนาคต ให้เห็นลักษณะชีวิตของดาวิดที่เหมาะกับตำแหน่งกษัตริย์
การที่ดาวิดมีประสบการณ์กับพระเจ้าอย่างชัดเจน
มั่นใจว่าตนคือทหารแห่งกองทัพพระเจ้า
ในอนาคตเมื่อดาวิดขึ้นเป็นกษัตริย์จะกลายเป็นผู้นำชนชาติอิสราเอลที่เป็นของพระเจ้า
(ไม่ใช่ของมนุษย์)
กษัตริย์ดาวิดในอนาคตคือผู้ที่แสวงหาและใกล้ชิดพระเจ้า
ต่างจากกษัตริย์องค์อื่นๆ ที่ไม่จริงใจหรือไม่เต็มร้อยต่อพระองค์
ลักษณะคนของพระเจ้าผู้ถวายพระสิริ :
จากพระธรรม
1ซามูเอล บทที่ 17 มีลักษณะดังนี้
1. คิดถึงพระเจ้ากับอาณาจักรพระองค์เป็นที่ตั้ง
1ซมอ.17:25-26
25 คนอิสราเอลพูดว่า "เจ้าเคยเห็นคนที่ออกมานั้นหรือ
เขาออกมาท้าทายอิสราเอลแท้ๆ ถ้าใครฆ่าเขาได้ พระราชาจะพระราชทานทรัพย์ให้เขามากมาย
และจะมอบราชธิดาให้ด้วยและกระทำให้ครอบครัวของบิดาของเขาเป็นคนยกเว้นการเกณฑ์ในอิสราเอล"
26 และดาวิดกล่าวแก่ชายคนที่ยืนอยู่ข้างเขาว่า
"เขาจะทำอย่างไรแก่คนที่ฆ่าคนฟีลิสเตียคนนี้ได้
และนำเอาความเหยียดหยามอิสราเอลไปเสีย
คนฟีลิสเตียผู้มิได้เข้าสุหนัตคนนี้คือใครเล่า
เขาจึงมาท้าทายกองทัพของพระเจ้าอยู่"
ในใจของดาวิดคิดว่าโกลิอัทกำลังเหยียดหยามอิสราเอล
ท้าทายกองทัพพระเจ้าหรือท้าทายพระเจ้า ดาวิดเดือดร้อนใจเรื่องนี้ ประโยชน์ที่ตนจะได้เป็นรอง
2. คือพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่
1ซมอ.17:26
และดาวิดกล่าวแก่ชายคนที่ยืนอยู่ข้างเขาว่า
"เขาจะทำอย่างไรแก่คนที่ฆ่าคนฟีลิสเตียคนนี้ได้
และนำเอาความเหยียดหยามอิสราเอลไปเสีย คนฟีลิสเตียผู้มิได้เข้าสุหนัตคนนี้คือใครเล่า
เขาจึงมาท้าทายกองทัพของพระเจ้าอยู่"
David asked the men standing near him, “What will be done
for the man who kills this Philistine and removes this disgrace from Israel?
Who is this uncircumcised Philistine that he should defy the armies of the
living God?”
คำว่า
“พระเจ้า” ใน1ซมอ.17:26 หมายถึงพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ (living God)
ในใจดาวิดมีแต่พระเจ้า พูดถึงพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ พระเจ้าที่เข้าถึง
รับรู้ สัมผัส มีประสบการณ์ว่าพระองค์มีอยู่จริง ณ ตอนนั้น
ไม่ใช่แค่พระเจ้าที่อยู่ในพระคัมภีร์ จากธรรมบัญญัติโมเสส หรือพูดต่อๆ กันมา
1ซมอ.17:36 ดาวิดพูดอีกครั้งว่า “ด้วยเขาได้ท้าทายกองทัพของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่"
“พระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่”
(ขีดเส้นใต้ 2 เส้น)
3. อาสาตัวรับใช้พระเจ้า
1ซมอ.17:31-32
31 เมื่อเขาทั้งหลายได้ยินคำที่ดาวิดพูด
เขาทั้งหลายก็เล่าความให้ซาอูลทราบ ซาอูลจึงใช้คนให้มาตามดาวิด
32 ดาวิดก็ทูลซาอูลว่า
"อย่าให้จิตใจของผู้ใดฝ่อไปเพราะชายคนนั้นเลย
ผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทจะไปสู้รบกับคนฟีลิสเตียคนนี้"
ความกล้าหาญที่แตกต่างจากคนอื่นๆ
ดังไกลถึงหูกษัตริย์ ซาอูลจึงเรียกดาวิดไปพบ และดาวิดไม่เพียงแค่พูด ดาวิดลงมือทำ
อาสาตัวไปสู้กับโกลิอัท สอดคล้องกับคำพูดของตน (1ซมอ.17:26)
4. ดาวิดไม่กล่าวโทษใคร
เหตุการณ์ในตอนนี้มีเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจคือ ดาวิดไม่กล่าวโทษใคร
ไม่โทษซาอูลผู้เป็นกษัตริย์ เป็นนักรบ เคยชนะศึกมาก่อนแต่ตอนนี้ไม่กล้าออกรบ
ไม่โทษพี่น้องอิสราเอลอื่นๆ ที่มีบทบาทรับผิดชอบเป็นทหารปกป้องประเทศตอนนี้หัวหดหวาดวิตก
4.1 ซาอูลผู้สูญเสียการเจิม
สามารถอธิบายว่าเพราะซาอูลสูญเสียการเจิมแล้ว
และเป็นน้ำพระทัยพระเจ้าให้ดาวิดครองบัลลังก์ในอนาคต
มีคำถามว่าทหารอิสราเอลนับหมื่นนับแสน
ไม่มีใครที่เก่งกล้าสามารถเลยหรือ ไม่มีใครแสดงความกล้าหาญดังเช่นดาวิดเลยหรือ
ที่สุดของคำถามนี้คือ ไม่มีใครมีประสบการณ์ สัมผัสใกล้ชิดกับพระเจ้าเลยหรือ
ถ้าเป็นเช่นนั้นการดำรงอยู่ของอาณาจักรอิสราเอลในขณะนั้นอาจกล่าวได้ว่าเป็นเรื่องของความสัมพันธ์เชิงโครงสร้างสังคม
ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ขาดการใกล้ชิดพระเจ้า เป็นอิสราเอลที่นับถือศาสนามากกว่าใกล้ชิดติดสนิทพระองค์
อธิบายขยายความ: การอยู่ร่วมของชนชาติอิสราเอลขณะนั้นมาจากปัจจัยหลายอย่างประกอบกัน เป็นการอยู่ร่วมเป็นชนชาติที่ดำเนินมาเนิ่นนาน
(อาจนับตั้งแต่โมเสสพาบรรพบุรุษพวกเขาออกจากอียิปต์และมาตั้งถิ่นฐานที่นี่)
พวกเขาอยู่เป็นเผ่า เป็นตระกูล เป็นครอบครัว
เป็นพัฒนาการเชิงประวัติศาสตร์ที่ทำให้อิสราเอลในขณะนั้นปกครองโดยกษัตริย์
ตามที่พวกเขาร้องขอและได้ซาอูลเป็นกษัตริย์องค์แรก
จะเห็นว่าการอยู่ร่วมของพวกเขาเป็นความสัมพันธ์เชิงโครงสร้างสังคม
ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ที่พวกเขาขาดคือความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดติดสนิทกับพระเจ้า
หนุ่มน้อยดาวิดแตกต่างจากคนอื่น
4.2 รักพี่น้องแต่ต้องรักพระเจ้าด้วย
พระเยซูสอนว่าสาวกต้องรักซึ่งกันและกัน
แต่ต้องไม่ลืมว่า
“ความสัมพันธ์ระหว่างสาวกหรือผู้เชื่อต้องตั้งอยู่บนความสัมพันธ์กับพระเจ้า”
มีพระองค์เป็นศูนย์กลาง (ขีดเส้นใต้ 2 เส้น)
ยน.13:34-35
34 เราให้บัญญัติใหม่ไว้แก่เจ้าทั้งหลาย
คือให้เจ้ารักซึ่งกันและกัน เรารักเจ้าทั้งหลายมาแล้วอย่างไร
เจ้าจงรักกันและกันด้วยอย่างนั้น
35 ถ้าเจ้าทั้งหลายรักกันและกัน
ดังนี้แหละคนทั้งปวงก็จะรู้ได้ว่าเจ้าทั้งหลายเป็นสาวกของเรา"
สัมพันธ์กันด้วยความเป็น ”สาวก” ของพระเจ้า
ดังนั้น
ต้องไม่แยกความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ (ผู้เชื่อ) ออกจากความสัมพันธ์กับพระเจ้า
แต่ต้องควบคู่กันเสมอ (ขีดเส้นใต้ 2 เส้น)
1ยน.4:6-8
6 เราทั้งหลายเป็นฝ่ายพระเจ้า
ผู้ที่คุ้นกับพระเจ้าก็ฟังเรา และผู้ที่ไม่ใช่ฝ่ายพระเจ้าก็ไม่ฟังเรา
ดังนี้แหละเราทั้งหลายจึงรู้จักวิญญาณของความจริง และวิญญาณของความเท็จ
7 ท่านที่รักทั้งหลาย ขอให้เรารักซึ่งกันและกัน
เพราะว่าความรักมาจากพระเจ้า และทุกคนที่รักก็บังเกิดมาจากพระเจ้า
และรู้จักพระเจ้า
8 ผู้ที่ไม่รักก็ไม่รู้จักพระเจ้า
เพราะว่าพระเจ้าทรงเป็นความรัก
ความรักระหว่างผู้เชื่อคือความรักที่มาจากพระเจ้า
เป็นความรักที่ได้รับจากพระองค์ (รักแบบ agape)
ก่อเกิดเพราะเชื่อศรัทธาพระเจ้า (ข้อ 8)
ความสัมพันธ์ระหว่างผู้เชื่อต้องตั้งอยู่บนความรักที่มาจากการรู้จักพระเจ้า
จิตวิญญาณใกล้ชิด คุ้นเคยพระองค์ (ข้อ 6) (ขีดเส้นใต้ 2 เส้น)
ความสัมพันธ์ระหว่างผู้เชื่อที่ขาดพระเจ้าหรือมีน้อยเกินไป
(รักพี่น้องมากกว่าพระเจ้า ชุมชนที่ตั้งอยู่บนความรักแบบมนุษย์มากกว่ารักจากพระเจ้า)
เช่นนั้นไม่ใช่แบบที่พระองค์ต้องการ
คำถาม: วันนี้ท่านรักพี่น้องมากกว่าพระเจ้าหรือไม่ ชุมนุมผูกพันด้วยความรักแบบใด
หรือด้วยเหตุผลใด
อย่างไรเรียกว่าอาณาจักรของพระคริสต์
4.3 มองที่พระเจ้า ดำเนินชีวิตตามการทรงเรียก
ดาวิดไม่มองความไม่สมบูรณ์ของคนรอบข้าง
เพราะมนุษย์ไม่สมบูรณ์ (แม้กระทั่งตัวท่านเอง) ดาวิดมุ่งที่พระเจ้า
พยายามดำเนินชีวิตตามการทรงเรียก การทรงนำ ทำส่วนของตัวเอง
5. ประสบการณ์กับพระเจ้าชัดเจน
กษัตริย์ซาอูลเตือนดาวิดว่าสู้ไม่ได้
แต่ดาวิดเชื่อว่าสู้ได้ เพราะมีประสบการณ์พระเจ้าช่วยฆ่าสิงโตกับหมี
1ซมอ.17:36-37
36 ผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทได้ฆ่าสิงห์และหมีนั้นมาแล้ว
คนฟีลิสเตียผู้มิได้เข้าสุหนัตคนนี้ก็เป็นเหมือนสัตว์เหล่านั้นตัวหนึ่ง
ด้วยเขาได้ท้าทายกองทัพของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่"
Your servant has killed both the lion and the bear; this
uncircumcised Philistine will be like one of them, because he has defied the
armies of the living God.
37 และดาวิดทูลต่อไปว่า
"พระเจ้าผู้ทรงช่วยกู้ข้าพระบาทจากขยุ้มเท้าของสิงห์ และจากขยุ้มเท้าของหมี
จะทรงช่วยกู้ข้าพระบาทจากมือของคนฟีลิสเตียคนนี้" และซาอูลจึงตรัสแก่ดาวิดว่า
"จงไปเถอะ และพระเจ้าจะทรงสถิตอยู่กับเจ้า"
The LORD who rescued me from the paw of the lion and the paw
of the bear will rescue me from the hand of this Philistine.”
Saul said to David, “Go, and the LORD be with you.”
ดาวิดไม่คิดว่าตัวเองเก่ง แต่มั่นใจว่าพระเจ้าที่เคยช่วยเขาจากสิงโตกับหมี
จะช่วยให้ชนะโกลิอัทเหมือนกัน และเป็นเหตุผลที่ซาอูลยอมให้ดาวิดไปสู้กับโกลิอัท
ซาอูลพูดประโยคสำคัญว่า
“พระเจ้าจะทรงสถิตอยู่กับเจ้า”
พระเจ้าของดาวิดคือพระองค์ผู้ทรงพระชนม์อยู่
สถิตกับตน และมีประสบการณ์ส่วนตัวชัดเจน จึงคิดว่าเมื่อพระเจ้าช่วยเขาจากสัตว์ร้าย
(เด็กหนุ่มที่ฆ่าสิงโตกับหมีด้วยตัวเอง) จะสามารถจัดการโกลิอัทได้เช่นกัน
“คนฟีลิสเตียผู้มิได้เข้าสุหนัตคนนี้ก็เป็นเหมือนสัตว์เหล่านั้นตัวหนึ่ง”
6. ใช้สิ่งที่มีอยู่บวกกับพระเจ้า
โกลิอัทสวมชุดนักรบ
ใส่เกราะ ถืออาวุธอย่างดี ดาวิดใช้สิ่งที่ตนมีและถนัด
1ซมอ.17:40 แล้วจึงถือไม้เท้าไว้
และเลือกก้อนหินเกลี้ยงจากลำธารได้ห้าก้อน
จึงใส่ในย่ามผู้เลี้ยงแกะของเขาในถุงของเขาและมือถือสลิงอยู่
ท่านก็เข้าไปใกล้คนฟีลิสเตียคนนั้น
แต่ที่ดาวิดมีนอกเหนือจากไม้เท้า
หิน 5 ก้อนและสลิงคือ พระเจ้าสถิตด้วย (ขีดเส้นใต้ 2 เส้น)
เขาคือทหารคนหนึ่งของพระเจ้า
(ขีดเส้นใต้ 2 เส้น) แม้ไม่เป็นทหารประจำการในกองทัพกษัตริย์
1ซมอ.17:45 แล้วดาวิดก็พูดกับคนฟีลิสเตียคนนั้นว่า
"ท่านมาหาข้าพเจ้าด้วยดาบ ด้วยหอกและด้วยหอกซัด
แต่ข้าพเจ้ามาหาท่านในพระนามแห่งพระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งกองทัพอิสราเอล
ผู้ซึ่งท่านได้ท้าทายนั้น
David said to the Philistine, “You come against me with
sword and spear and javelin, but I come against you in the name of the LORD
Almighty, the God of the armies of Israel, whom you have defied. (NIV)
Then David said to the Philistine, “You come to me with a
sword, with a spear, and with a javelin. But I come to you in the name of the Lord of hosts, the God of the armies of Israel, whom
you have defied. (NKJV)
Then David said to the Philistine, "You come to me with
a sword, a spear, and a javelin, but I come to you in the name of the LORD of
hosts, the God of the armies of Israel, whom you have taunted. (NASB)
ดาวิดเอ่ยนามพระเจ้าแบบเต็มยศ ตั้งใจประกาศเช่นนั้นต่อหน้าศัตรู
6.1 พระเจ้าจอมโยธา
คำว่า Lord Almighty ใน NIV หรือ
Lord of hosts (NKJV) เป็น 2 คำรวมกัน
รากศัพท์คำว่า
hosts หมายถึง คนเป็นกลุ่ม มักใช้กับกองทหาร กองทัพ คำว่า Lord
Almighty หรือ Lord of hosts แปลตรงตัวว่าพระเจ้าของกองทัพ
เมื่อใช้คำนี้เป็นชื่อ
พระคัมภีร์ไทยจึงใช้คำว่า “พระเจ้าจอมโยธา” หรือ “พระยาห์เวห์จอมทัพ”
(ฉบับปี 2011)
ต่อหน้ากองทัพข้าศึก
หนุ่มดาวิดพูดอย่างเป็นทางการว่าเขามาต่อสู้ในนามเยโฮวาห์
พระเจ้าของกองทัพอิสราเอล
6.2 นามพระเจ้า
คำที่ดาวิดใช้คือ
“the Lord Almighty, the God of the armies of Israel,”
รากศัพท์ของ Lord ใน1ซมอ.17:45 คือ יְהוָֹה (yeh-ho-vaw') เยโฮวาห์ (ยาห์เวห์) เป็นชื่อเฉพาะ
(proper name) ระบุเจาะจงว่าคือใคร
เยโฮวาห์เป็นชื่อที่พระเจ้าตอบ เมื่อโมเสสถามพระองค์ชื่ออะไร
อพย.3:13-15
13 ฝ่ายโมเสสทูลพระเจ้าว่า
"เมื่อข้าพระองค์ไปหาชนชาติอิสราเอล และบอกพวกเขาว่า 'พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของท่านทั้งหลาย
ทรงสั่งข้าพเจ้ามาหาท่าน' และเขาจะถามข้าพระองค์ว่า 'พระองค์ทรงพระนามว่ากระไร' ข้าพระองค์จะตอบเขาอย่างไร"
14
พระเจ้าจึงตรัสกับโมเสสว่า "เราเป็นผู้ซึ่งเราเป็น" แล้วพระองค์ตรัสว่า
"ไปบอกชนชาติอิสราเอลว่า 'พระองค์ผู้ทรงพระนามว่าเราเป็น
ทรงใช้ข้าพเจ้ามาหาท่านทั้งหลาย'
15
พระเจ้าจึงตรัสกับโมเสสอีกว่า "เจ้าจงกล่าวแก่ประชากรอิสราเอลว่าดังนี้ "พระเยโฮวาห์
{ในที่นี้เข้าใจกันว่า แปลว่า "พระองค์ทรงเป็น"
หรือ "พระองค์ทรงอยู่"} พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของท่าน
คือพระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ
ทรงใช้ให้ข้าพเจ้ามาหาท่าน' นี่แหละเป็นนามของเราตลอดไปเป็นนิตย์
นี่แหละเป็นอนุสรณ์ของเราตลอดทุกชั่วชาตพันธุ์
ความหมายรากศัพท์ของคำว่าเยโฮวาห์
(ยาห์เวห์) คือ ผู้ดำรงอยู่ด้วยตัวเอง หรือผู้ดำรงอยู่นิรันดร์ (self-Existent
or Eternal)
ในพระคัมภีร์ปฐมกาล
ช่วงที่ยังไม่มีชื่อเฉพาะจะใช้คำอื่นๆ ที่เป็นนามทั่วไป คำไทยคือ “พระเจ้า”
ดังนั้น
ทุกครั้งที่ใช้คำว่า “พระเยโฮวาห์” คือการเอ่ยชื่อเฉพาะ
เจาะจงว่าคือพระเจ้าองค์นี้
1ซมอ.17:45 แล้วดาวิดก็พูดกับคนฟีลิสเตียคนนั้นว่า
"ท่านมาหาข้าพเจ้าด้วยดาบ ด้วยหอกและด้วยหอกซัด
แต่ข้าพเจ้ามาหาท่านในพระนามแห่งพระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งกองทัพอิสราเอล
ผู้ซึ่งท่านได้ท้าทายนั้น
David said to the Philistine, “You come against me with
sword and spear and javelin, but I come against you in the name of the LORD
Almighty, the God of the armies of Israel, whom you have defied. (NIV)
สรุป
คำแปลที่ถูกต้องกว่าของคำว่า LORD ใน 1ซมอ.17:45
คือคำว่าพระเยโฮวาห์
คำว่า
“พระเจ้าจอมโยธา” ใน 1ซมอ.17:45 อาจแปลว่า พระเยโฮวาห์จอมทัพ ดังที่พระคัมภีร์ฉบับปี
2011 ใช้คำว่า “พระยาห์เวห์จอมทัพ”
6.3 จอมโยธา
ดาวิดใช้นามพระเจ้า
LORD คู่กับคำว่า Almighty (hosts) เป็น
LORD Almighty หรือ Lord of hosts
รากศัพท์คำว่า
“hosts” (ยึด NKJV เป็นหลัก) ใน
1ซมอ.17:45 คือ צָבָא (อ่านว่า tsaw-baw') เป็นคำนามเพศชาย (Noun
Masculine) หมายถึง กลุ่มคนจำนวนมาก (a mass of persons) มักใช้เมื่อพูดถึงกองทหาร กองทัพ
คำว่า
Lord Almighty หรือ Lord of hosts แปลตรงตัวว่า
พระเยโฮวาห์ของกองทัพ
เมื่อเป็นใช้ชื่อ
พระคัมภีร์ไทยใช้คำว่า “พระเจ้าจอมโยธา” หรือ “พระยาห์เวห์จอมทัพ” (ฉบับปี 2011)
จาก
“the Lord Almighty, the God of the armies of Israel”
รากศัพท์คำว่า God ในที่นี้คือ “‘elohiym” หมายถึง “พระเจ้า” ที่เป็นพหูพจน์ (gods)
แต่ไม่ใช่นามเฉพาะ
วลี
“the Lord Almighty, the God of the armies of Israel” จึงเป็นการพูดแบบขยายความว่า
พระเยโฮวาห์ของกองทัพ พระเจ้า (‘elohiym) ของทหารอิสราเอลทั้งปวง
ดาวิดใช้คำว่า
God (‘elohiym) เพื่อชี้ผู้มีนามว่า Lord (Yehovah) คือพระเจ้าของกองทัพอิสราเอล
เป็นการประกาศว่า
พระเยโฮวาห์คือพระเจ้าของกองทัพอิสราเอล ในบริบทกองทัพ 2 ชาติเผชิญหน้ากัน
สรุป
ต่อหน้า 2 กองทัพที่ประจันหน้ากัน หนุ่มดาวิดพูดอย่างเป็นทางการว่า
เขามาต่อสู้กับศัตรูในนามของเยโฮวาห์ พระเจ้าของกองทัพอิสราเอล
เขามาต่อสู้กับศัตรูในนามของเยโฮวาห์
(ขีดเส้นใต้ 2 เส้น)
ในข้อ 47
ดาวิดรับรู้และเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าสงครามครั้งนี้เป็นของพระเจ้า
ไม่ใช่เรื่องระหว่างชนชาติหรืออาณาจักร ตนเป็นทหารของกองทัพพระเจ้า
1ซมอ.17:47 และชุมนุมชนนี้ทั้งสิ้นจะทราบว่า
พระเจ้ามิได้ทรงช่วยด้วยดาบหรือด้วยหอก เพราะว่าการรบครั้งนี้เป็นของพระเจ้า
พระองค์จะทรงมอบท่านไว้ในมือของเราทั้งหลาย"
All those gathered here will know that it is not by sword or
spear that the LORD saves; for the battle is the LORD’s, and he will give all
of you into our hands.”
การสู้ครั้งนี้เขาไปในนามพระเยโฮวาห์ พระเจ้าจอมโยธา
เพื่อถวายพระสิริแด่พระองค์
อธิบายขยายความ: ในการรบกับฟิลิสเตีย
การสู้กับโกลิอัท ดาวิดพูดชัดเจนตั้งแต่ต้นว่าเป็นเรื่องของพระเจ้าโดยตรง
พระคัมภีร์ไม่ได้บรรยายทำไมดาวิดเข้าใจอย่างนั้น เรื่องราวสะท้อนผ่านคำพูดดาวิด
ข้อสรุปคือเป็นสงครามของพระเจ้า ดาวิดเป็นทหารแห่งกองทัพของพระองค์
7. รู้ล่วงหน้าว่าจะชนะ
แม้ยังไม่สู้
ดาวิดมั่นใจว่าจะชนะ เพราะรู้ว่าพระองค์เป็นพระเจ้าที่มีอยู่จริง สถิตกับตน
ดาวิดเข้าใจแต่แรกว่าไม้เท้า หิน 5 ก้อนและสลิงที่ติดตัว
ไม่น่าจะชนะได้ (“พระเจ้ามิได้ทรงช่วยด้วยดาบหรือด้วยหอก”) แต่ที่ไปรบเพราะ “ในวันนี้พระเจ้าจะทรงมอบท่านไว้ในมือข้าพเจ้า”
1ซมอ.17:46-47
46 ในวันนี้พระเจ้าจะทรงมอบท่านไว้ในมือข้าพเจ้า
และข้าพเจ้าจะประหารท่านและตัดศีรษะของท่านเสีย
และในวันนี้ข้าพเจ้าจะให้ศพของกองทัพฟีลิสเตียแก่นกในอากาศและแก่สัตว์ป่า
เพื่อทั้งพิภพนี้จะทราบว่ามีพระเจ้าพระองค์หนึ่งในอิสราเอล
47 และชุมนุมชนนี้ทั้งสิ้นจะทราบว่า
พระเจ้ามิได้ทรงช่วยด้วยดาบหรือด้วยหอก เพราะว่าการรบครั้งนี้เป็นของพระเจ้า
พระองค์จะทรงมอบท่านไว้ในมือของเราทั้งหลาย"
All those gathered here will know that it is not by sword or
spear that the LORD saves; for the battle is the LORD’s, and he will give all
of you into our hands.”
ถ้าพระเจ้าต้องการให้ชนะ แค่สลิงกับหินก้อนเดียวก็พอแล้ว
1ซมอ.17:50 ดังนั้นดาวิดก็ชนะคนฟีลิสเตียคนนั้นด้วยสลิงและก้อนหินก้อนหนึ่ง
และคว่ำคนฟีลิสเตียคนนั้นลง และฆ่าเขาเสีย ดาวิดไม่มีดาบอยู่ในมือ
ถ้าอ่านพระคัมภีร์ต่อ
ดาวิดมักจะสอบถามพระเจ้าก่อนเสมอว่าควรทำสิ่งใด และพระองค์ให้คำตอบที่ชัดเจน
ยกตัวอย่าง
2ซมอ.2:1 ครั้นเรื่องนี้สิ้นไปแล้ว
ดาวิดจึงทูลถามพระเจ้าว่า
"สมควรที่ข้าพระองค์จะขึ้นไปยังหัวเมืองหนึ่งหัวเมืองใดในยูดาห์หรือไม่"
และพระเจ้าตรัสตอบท่านว่า "จงขึ้นไปเถิด" ดาวิดทูลว่า
"ควรที่ข้าพระองค์จะขึ้นไปที่ใด" พระองค์ตรัสว่า "เมืองเฮโบรน"
2ซมอ.5:19-20
19 และดาวิดทรงทูลถามพระเจ้าว่า
"ควรที่ข้าพระองค์จะยกขึ้นไปสู้รบกับคนฟีลิสเตียหรือ
พระองค์จะทรงมอบเขาไว้ในมือข้าพระองค์หรือไม่" และพระเจ้าทรงตอบดาวิดว่า
"จงขึ้นไปเถิด เพราะเราจะมอบคนฟีลิสเตียไว้ในมือของเจ้าเป็นแน่"
20 ดาวิดเสด็จมายังบาอัลเปราซิม
และดาวิดทรงชนะคนฟีลิสเตียที่นั่น พระองค์ตรัสว่า
"พระเจ้าทรงทะลวงข้าศึกของข้าพเจ้าดังกระแสน้ำที่พุ่งใส่"
เพราะฉะนั้นจึงเรียกชื่อตำบลนั้นว่า บาอัลเปราซิม
2ซมอ.5:22-24
22 คนฟีลิสเตียยกขึ้นมาอีกและขยายแนวอยู่ในหุบเขาเรฟาอิม
23 และเมื่อดาวิดทูลถามพระเจ้าพระองค์ตรัสว่า
"เจ้าอย่าขึ้น จงอ้อมไปข้างหลังของเขา และโจมตีเขาตรงข้ามกับหมู่ต้นโพธิ์
24
และเมื่อเจ้าได้ยินเสียงกระบวนทัพเดินอยู่ที่ยอดหมู่ต้นโพธิ์เจ้าจงรีบรุกไป
เพราะพระเจ้าเสด็จไปข้างหน้าเพื่อจะโจมตีกองทัพของคนฟีลิสเตีย"
พระเจ้าของดาวิดไม่ใช่แค่พระเจ้าในพระคัมภีร์
แต่เป็นพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ และอยู่กับท่าน
คำถาม:
ลองตรวจสอบตัวท่านเอง วันนี้พระเจ้าสถิตอยู่กับท่านหรือไม่ ท่านมั่นใจหรือไม่
เพราะเหตุใด
สรุป ชนะเพื่อถวายพระสิริแด่พระเจ้า :
1ซมอ.17:46 ในวันนี้พระเจ้าจะทรงมอบท่านไว้ในมือข้าพเจ้า
และข้าพเจ้าจะประหารท่านและตัดศีรษะของท่านเสีย
และในวันนี้ข้าพเจ้าจะให้ศพของกองทัพฟีลิสเตียแก่นกในอากาศและแก่สัตว์ป่า
เพื่อทั้งพิภพนี้จะทราบว่ามีพระเจ้าพระองค์หนึ่งในอิสราเอล
This day the LORD will deliver you into my hands, and I’ll
strike you down and cut off your head. This very day I will give the carcasses
of the Philistine army to the birds and the wild animals, and the whole world
will know that there is a God in Israel.
ดาวิดไม่คิดถึงเกียรติหรือผลประโยชน์ที่ตนจะได้มากกว่าพระเจ้า แม้มีสิทธิ
(1ซมอ.17:25) การไปทำศึกคือการประกาศพระบารมี “เพื่อทั้งพิภพนี้จะทราบว่ามีพระเจ้าพระองค์หนึ่งในอิสราเอล”
พูดอีกอย่างคือ
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเพื่อให้โลกได้รู้ว่าพระเยโฮวาห์มีจริง
พระองค์ผู้ทรงพระชนม์ประทับอยู่กับอิสราเอล อาณาจักรของพระเจ้า คนของพระองค์
แท้จริงแล้ว
พระสิริอยู่คู่พระองค์เสมอ ดำรงอยู่เป็นนิจ แต่ความบาป ลุ่มหลงในบาปปิดกั้น
เป็นเครื่องบ่งบอกว่าอยู่ไกลจากพระองค์ ส่วนคนรู้จักพระเจ้าจะเริ่มสัมผัสพระสิริ
ยิ่งใกล้ยิ่งสัมผัส เพื่อพระสิริจะสำแดงผ่านคนของพระองค์ เขาเป็นดั่งแสงสว่างของโลก
ผู้ที่พระองค์สร้างและส่งออกไป นี่คือน้ำพระทัยพระเจ้า
คำสอนการนมัสการจากเรื่องดาวิดสังหารโกลิอัท :
การถวายพระสิริหรือการถวายเกียรติพระเจ้าเป็นเป้าหมายพื้นฐานของการสรรเสริญนมัสการ
การนมัสการพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่
หมายถึง การนมัสการของผู้เชื่อคนนั้นที่รู้จักผูกพัน มีประสบการณ์ในพระองค์
ไม่ใช่แค่พระเจ้าในพระคัมภีร์ ในบทเรียนคำสอน หรือที่คนอื่นๆ รู้จัก
อธิบายขยายความ: การร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า ถ้าร้องโดยขาดความสัมพันธ์กับพระเจ้า
แม้จะได้ประโยชน์จากการนมัสการ แต่ได้บางเรื่องบางระดับเท่านั้น
ผู้ที่บอกว่าเชื่อพระเจ้า
ประกาศตัวเป็นคริสเตียน เช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าเขามีประสบการณ์กับพระเจ้าเสมอไป
หรือมีประสบการณ์ลึกซึ้งมากพอ คนเหล่านี้อาจอ่านพระคัมภีร์ ประกาศพระกิตติคุณ
อบรมสั่งสอน รับใช้พระเจ้าในด้านต่างๆ ทั้งหมดเป็นเรื่องดี แต่เป็นการปฏิบัติตามคำสอนบางส่วน
ยังไม่ถึงขั้นดำเนินชีวิตกับพระเจ้าอย่างสัมพันธ์ใกล้ชิด
ในการนมัสการด้วยจิตวิญญาณและความจริง
ผู้นมัสการต้องมีความสัมพันธ์ มีประสบการณ์ตรงกับพระเจ้าสม่ำเสมอ และพัฒนาลึกซึ้งมากขึ้นตามลำดับ
ตัวอย่าง ดาวิดสรรเสริญนมัสการ (สดด.9:1-4) ด้วย “คำพยาน”
ของเขาเอง (ไม่ใช่คำสอนในพระคัมภีร์)
สดด.9:1-4
1 ข้าพระองค์จะขอบพระคุณพระเจ้าด้วยสิ้นสุดใจของข้าพระองค์
ข้าพระองค์จะบอกถึงการอัศจรรย์ทั้งสิ้นของพระองค์
2 ข้าพระองค์จะยินดีและปลาบปลื้มใจในพระองค์
ข้าแต่องค์ผู้สูงสุด ข้าพระองค์จะร้องเพลงสรรเสริญพระนามของพระองค์
3 เมื่อพวกศัตรูของข้าพระองค์หันกลับ
เขาทั้งหลายก็สะดุดและพินาศไปต่อเบื้องพระพักตร์ของพระองค์
4 เพราะพระองค์ทรงให้ความยุติธรรมและความเที่ยงตรงแก่ข้าพระองค์ พระองค์ประทับบนพระที่นั่งและประทานการพิพากษาอันชอบธรรม
ความสัมพันธ์มีหลายระดับ เช่น
พระเจ้าตอบคำอธิษฐานอย่างเจาะจง ประสบการณ์เข้าถึง รู้จัก ได้ยินพระสุรเสียง
สัมผัสได้ สำแดงผลพระวิญญาณ ฯลฯ
ความสัมพันธ์นี้เป็นได้ทั้งระดับส่วนตัวกับส่วนรวม
1) ระดับส่วนตัว
คนของพระเจ้าจะมีประสบการณ์ในพระองค์สม่ำเสมอ
บางครั้งอัศจรรย์มาก เช่น พระเจ้าสำแดงกับเซาโล (กจ.9:1-20) พระเจ้าเลี้ยงดูเอลียาห์ในช่วงภัยแล้ง
3 ปี
1พกษ.17:6-7
6
และกาก็นำขนมปังและเนื้อมาให้ท่านในเวลาเช้า
และนำขนมปังและเนื้อมาในเวลาเย็นและท่านก็ดื่มน้ำจากลำธาร
7
และต่อมาภายหลังลำธารก็แห้ง เพราะไม่มีฝนในแผ่นดิน
2) ระดับส่วนรวม
มักผ่านเหตุการณ์ของคนจำนวนมาก เช่น
โมเสสพาอิสราเอลข้ามทะเลแดง การรับพระวิญญาณบริสุทธิ์ของสาวกที่ห้องชั้นบนในพระธรรมกิจการ
บางครั้งเป็นประสบการณ์ส่วนรวมกับส่วนตัวพร้อมกัน
เช่น เหตุการณ์อิสราเอลข้ามทะเลแดง ถือเป็นประสบการณ์ส่วนตัวของโมเสสด้วย
อ.เปาโลนมัสการในคุก (กจ.16:24-26)
กจ.3:6-9
6 เปโตรกล่าวว่า
"เงินและทองเราไม่มี แต่ที่เรามีอยู่เราจะให้ท่าน
คือในพระนามแห่งพระเยซูคริสต์ชาวนาซาเร็ธ จงเดินเถิด"
7 แล้วเปโตรจับมือขวาของเขาพยุงขึ้น
และในทันใดนั้นเท้าและข้อเท้าของเขาก็มีกำลัง
8 เขาจึงกระโดดขึ้นยืนและเดินเข้าไปในพระวิหาร
ด้วยกันกับเปโตรและยอห์น เดินเต้นโลดสรรเสริญพระเจ้าไป
9 คนทั้งปวงเห็นเขาเดินและสรรเสริญพระเจ้า
ผู้ที่สัมพันธ์สนิทกับพระเจ้า
คำขอบพระคุณ คำสรรเสริญนมัสการจะหลั่งไหลพรั่งพรูออกมาจากปากของเขา จากกริยาท่าทาง
ไม่ต้องเสียเวลาคิดว่าจะขอบคุณสรรเสริญพระเจ้าเรื่องไหนอย่างไร
ช่วงสรรเสริญนมัสการ
(รวมทั้งการร้องเพลงจากใจ) คือช่วงที่แต่ละคนจะร้องหรือแสดงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพระเจ้าของเขา
ร้องบนฐานประสบการณ์ในพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ ดังเช่นเพลงหลายบทในพระธรรมสดุดีคือชีวิตจริงของดาวิด
(กับผู้แต่งอีกหลายคน) ออกมาจากจิตวิญญาณที่สัมพันธ์กับพระเจ้าที่เกิดขึ้นจริง
รับรู้หรือสัมผัสได้
การขอบพระคุณ
สรรเสริญนมัสการ จะออกมาจากชีวิตของเขาเรื่อยๆ เหมือนน้ำที่ไหลพุ่งออกมาจากน้ำพุ
ไม่ว่าเขาจะเอ่ยคำว่าพระเจ้าหรือไม่ก็ตาม (ขีดเส้นใต้ 2 เส้น)
ยน.4:14 แต่ผู้ที่ดื่มน้ำซึ่งเราจะให้แก่เขานั้น
จะไม่กระหายอีกเลย น้ำซึ่งเราจะให้เขานั้น
จะบังเกิดเป็นบ่อน้ำพุในตัวเขาพลุ่งขึ้นถึงชีวิตนิรันดร์"
ผลสุดท้ายของพระคุณความรักคือชีวิตนิรันดร์ สรรเสริญนมัสการนิรันดร์
พระองค์อยู่ในชีวิตของเขา
การสรรเสริญนมัสการคือการปฏิสัมพันธ์กับพระเจ้า
(ขีดเส้นใต้ 2 เส้น)
1คร.1:9
พระเจ้าเป็นผู้ทรงความสัตย์
พระองค์ได้ทรงเรียกท่านให้สัมพันธ์สนิทกับพระบุตรของพระองค์
คือพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา
God is faithful, who has called you into fellowship with his
Son, Jesus Christ our Lord.
ใครมีหูจงฟังเถิด
-------------------
กุญแจแห่งการสรรเสริญนมัสการ: ถวายพระสิริแด่พระเจ้า
วิธีง่ายๆ เพื่อสัมผัสพระเจ้าง่ายๆ (22): ถวายพระสิริแด่พระเจ้า
คนที่ขาดความสัมพันธ์กับพระเจ้า
คนที่ไม่มั่นใจหรือยังไม่ยอมรับว่าพระเจ้าดี (แสนดี)
การร้องสรรเสริญอาจเป็นเพียงร้องอีกเพลง ส่วนผู้รู้จักพระเจ้า
สัมพันธ์ใกล้ชิดพระองค์ เสียงหรือการสรรเสริญนมัสการของเขาบรรยาย “ความสัมพันธ์”
ระหว่างเขากับ “พระเจ้าของเขา” (ขีดเส้นใต้ 2 เส้น)
เขากำลัง
“นมัสการพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่” พระองค์ที่เขารู้จัก
เป็นอีกรูปแบบหรือลักษณะหนึ่งของการนมัสการด้วยจิตวิญญาณความจริง
แบบที่พระเจ้าแสวงหา
ยน.4:23-24
23 แต่วาระนั้นใกล้เข้ามาแล้ว
และบัดนี้ก็ถึงแล้ว คือเมื่อผู้ที่นมัสการอย่างถูกต้องจะนมัสการพระบิดา
ด้วยจิตวิญญาณและความจริง เพราะว่าพระบิดาทรงแสวงหาคนเช่นนั้นนมัสการพระองค์
Yet a time is coming and has now come when the true
worshipers will worship the Father in the Spirit and in truth, for they are the
kind of worshipers the Father seeks.
24 พระเจ้าทรงเป็นพระวิญญาณ
และผู้ที่นมัสการพระองค์ ต้องนมัสการด้วยจิตวิญญาณและความจริง”
God is spirit, and his worshipers must worship in the Spirit
and in truth.”
“ผู้ที่นมัสการอย่างถูกต้อง” NIV ใช้คำว่า “true
worshipers”
วิธีง่ายๆ เพื่อสัมผัสพระเจ้าอย่างง่ายๆ ทำได้ดังนี้
1.
อย่าคิดว่ารับเชื่อพระเจ้าก็พอแล้ว จบแล้ว
2.
อย่าคิดว่าตัวเองดีแล้ว สบายแล้ว
3.
จงถวายพระสิริแด่พระเจ้า
เพียงเริ่มต้นวันนี้ ตั้งใจใช้ชีวิตถวายเกียรติพระเจ้า ดำเนินตามนิมิตการทรงเรียก
พระองค์จะเป็นผู้กระทำให้สำเร็จ ก่อเกิดพัฒนาความสัมพันธ์กับพระองค์
เหมือนเมล็ดที่ถูกหว่านในดินดี เติบโตเกิดดอกออกผล จนเป็นต้นไม้ใหญ่ของพระเจ้า
การสรรเสริญนมัสการที่พระเจ้าพอพระทัยไม่ใช่ของยากเลย
ถ้าออกมาจากชีวิตฝ่ายวิญญาณที่สัมพันธ์สนิทกับพระองค์
วิธีง่ายๆ
เพื่อสัมผัสพระเจ้าง่ายๆ ทำได้เช่นนี้เอง
โจทย์: จงอธิบายขยายความ สดด.27:4-6 (ดาวิด
ผู้แต่ง)
สดด.27:4-6
4 ข้าพเจ้าทูลขอสิ่งหนึ่งจากพระเจ้า
ซึ่งข้าพเจ้าจะเสาะแสวงหาเสมอ คือที่ข้าพเจ้าจะได้อยู่ในพระนิเวศของพระเจ้า
ตลอดวันเวลาชั่วชีวิตของข้าพเจ้า เพื่อจะดูความงามของพระเจ้า
และเพื่อจะพินิจพิจารณาอยู่ในพระวิหารของพระองค์
5
เพราะพระองค์จะทรงซ่อนข้าพเจ้าในที่กำบังของพระองค์ ในยามยากลำบาก
พระองค์จะปิดข้าพเจ้าไว้ภายใต้ร่มพลับพลาของพระองค์ พระองค์จะทรงตั้งข้าพเจ้าไว้สูงบนศิลา
6 และบัดนี้ศีรษะของข้าพเจ้าจะเชิดขึ้น
เหนือศัตรูของข้าพเจ้าที่อยู่รอบข้าง
และข้าพเจ้าจะถวายเครื่องสัตวบูชาในพลับพลาของพระองค์ด้วยการโห่ร้อง
ข้าพเจ้าจะร้องเพลงและถวายสดุดีแด่พระเจ้า
--------------------
.png)
.jpg)
.png)
.png)