บทเรียน 5 ความสุขของคนอธรรมสั้นไม่ยั่งยืน

            พระธรรมตอนนี้เป็นอีกครั้งที่บรรยายผลของความบาป ชีวิตมนุษย์ที่มักวนเวียนอยู่กับบาป

คำถามก่อนเรียน :

            1) เล่าประสบการณ์ของท่านหรือคนอื่นที่ชีวิตมีทั้งสุขและทุกข์
            2) ลองเทียบความสุขความทุกข์ของวัยต่างๆ เช่น วัยเด็ก หนุ่มสาว วัยชรา

            อ่าน โยบ.20:4-19

1. ความสุขของคนอธรรมสั้นไม่ยั่งยืน

โยบ.20:4-7
4 ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์มา ตั้งแต่มนุษย์ถูกวางไว้บนแผ่นดินโลก ท่านไม่ทราบหรือว่า
5 เสียงไชโยของคนอธรรมนั้นสั้น และความชื่นบานของคนที่ไม่นับถือพระเจ้านั้นเป็นแต่ครู่เดียว
6 แม้ความสูงของเขาเด่นขึ้นไปถึงฟ้าสวรรค์ และศีรษะของเขาไปถึงหมู่เมฆ

            1.1 ย่างก้าวชีวิตคนอธรรม

            1.1.1 ช่วงชีวิตที่พอทนได้

            มนุษย์ต้องการความสุข แสวงหาความสุขความสำเร็จ เรื่องเศร้าคือความสุขกับความสำเร็จของคนไม่เชื่อพระเจ้าเป็นแค่เวลาสั้นๆ พวกเขาประสบความสำเร็จมากบ้างน้อยบ้าง ล้มเหลวมากบ้างน้อยบ้าง พบความทุกข์สารพัดรูปแบบ พวกเขาพยายามขจัดทุกข์ เร่งหาความสุขทดแทนความทุกข์ ในช่วงหนึ่งอาจสามารถทำได้ แต่ยังมีสุขสลับทุกข์ บางคนค่อนข้างสุข บางคนค่อนข้างทุกข์หรือพอทนได้

            1.1.2 ช่วงชีวิตที่ทุกข์มากขึ้น

            เมื่อเวลายาวนานออกไป อายุมากขึ้น ถึงจุดหนึ่งจะพบว่ามีทุกข์มากกว่าสุขแม้พยายามใช้สารพัดวิธีหาความสุข เห็นชัดว่าชีวิตในยามนั้นต้องทนทุกข์บ่อย บางคนทุกข์จากงาน จากครอบครัว จากเศรษฐกิจ สุขภาพ หรือหลายอย่างพร้อมกัน บางคนพยายามหาทางแก้ใหม่ที่ไม่เคยลอง บางคนได้แต่ปลงชีวิต ยอมรับสภาพ

            1.1.3 ลงเอยด้วยความตาย

โยบ.20:7-11
7 เขาจะพินาศเป็นนิตย์อย่างอุจจาระของเขาเอง บรรดาคนที่เคยเห็นเขา จะพูดว่า "เขาอยู่ที่ไหน"
he will perish forever, like his own dung; those who have seen him will say, ‘Where is he?’
8 เขาจะบินไปเสียเหมือนความฝันและจะไม่มีใครพบอีก เขาจะถูกไล่ไปเสียอย่างนิมิต ในกลางคืน
9 นัยน์ตาซึ่งได้เห็นเขาจะไม่เห็นเขาอีก หรือที่ของเขาจะไม่เห็นเขาอีกเลย
10 ลูกหลานของเขาจะเสาะหาความช่วยเหลือจากคนยากจนและมือของเขาจะคืนทรัพย์สมบัติของเขา
11 กระดูกของเขาเต็มไปด้วยเรี่ยวแรงของคนหนุ่มแต่เรี่ยวแรงนั้นจะนอนลงกับเขาในผงคลีดิน

            ช่วงท้ายของชีวิตมีทุกข์มากกว่าสุข เห็นเค้าลางความตายและลงเอยด้วยความตายจริงๆ ที่หนีไม่พ้น

            การเทียบความตายเป็นอุจจาระเพราะเมื่อตายแล้ว ร่างกายกลายเป็นศพที่เน่าเปื่อย เน่าเหม็น น่ารังเกียจ ไม่มีใครอยากเข้าใกล้ สิ่งไร้ค่าที่จะถูกทิ้ง

          ไม่เพียงตายแล้วกลายเป็นศพที่ต้องถูกกำจัด ตามความเชื่อคริสเตียนพวกเขารอวันพินาศ ความพินาศสำคัญที่สุดคือความพินาศฝ่ายวิญญาณ ถูกตัดขาดจากพระเจ้านิรันดร์ (ข้อ 7-พินาศเป็นนิตย์ (perish forever))

สภษ.24:19-20
19 เจ้าอย่ากระวนกระวายเพราะคนกระทำบาป และอย่ามีใจริษยาคนชั่วร้าย
20 เพราะคนชั่วไม่มีอนาคต ประทีปของคนชั่วร้ายจะถูกดับเสีย

            ดังนั้น หากจะช่วยคน การช่วยเหลือแท้ต้องเป็นความช่วยเหลือฝ่ายวิญญาณ ให้ได้รับความรอด พระเยซูจึงตั้งมหาบัญชาแก่สาวกว่า

มธ.28:18-20
18 พระเยซูจึงเสด็จเข้ามาใกล้แล้วตรัสกับเขาว่า "ฤทธานุภาพทั้งสิ้นในสวรรค์ก็ดี ในแผ่นดินโลกก็ดีทรงมอบไว้แก่เราแล้ว
19 เหตุฉะนั้นเจ้าทั้งหลายจงออกไปสั่งสอนชนทุกชาติ ให้เป็นสาวกของเรา ให้รับบัพติศมาในพระนามแห่งพระบิดา พระบุตรและพระวิญญาณบริสุทธิ์
20 สอนเขาให้ถือรักษาสิ่งสารพัดซึ่งเราได้สั่งพวกเจ้าไว้ นี่แหละเราจะอยู่กับเจ้าทั้งหลายเสมอไป จนกว่าจะสิ้นยุค"

            อย่างไรก็ตาม พระเจ้าสอนเรื่องการช่วยคนทางร่างกาย จิตใจด้วย

ยก.1:27 ธัมมะที่บริสุทธิ์ไร้มลทินต่อพระพักตร์พระเจ้าและพระบิดานั้น คือการเยี่ยมเยียนเด็กกำพร้าและหญิงม่ายที่มีความทุกข์ร้อน และการรักษาตัวให้พ้นจากราคีของโลก
Religion that God our Father accepts as pure and faultless is this: to look after orphans and widows in their distress and to keep oneself from being polluted by the world.
ฉธบ.24:17-19
17 "ท่านทั้งหลายอย่าให้เสียความยุติธรรม ซึ่งควรได้แก่คนต่างด้าวหรือควรได้แก่ลูกกำพร้าและอย่ารับเสื้อผ้าของหญิงม่ายไว้เป็นประกัน
18 แต่ท่านพึงจำไว้ว่า ท่านเคยเป็นทาสอยู่ในอียิปต์ และพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านไถ่ท่านออกจากที่นั่น เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงบัญชาท่านให้กระทำเช่นนี้
19 "เมื่อท่านเกี่ยวข้าวในนาของท่าน และลืมฟ่อนข้าวไว้ในนาฟ่อนหนึ่ง อย่ากลับไปเอามาเลย ให้เป็นของคนต่างด้าว ลูกกำพร้าและแม่ม่าย เพื่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านจะอวยพระพรแก่กิจการทั้งหลายแห่งมือของท่าน

            หลักการที่พระเจ้าให้ไว้คืออย่ากดขี่คนอื่น มีใจเมตตาช่วยเหลือผู้ขัดสน ผู้ช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้

2. การทำบาปจะทำร้ายตัวเขาเอง 

 โยบ.20:12-19
12 "แม้ว่าความอธรรมจะหวานอยู่ในปากของเขา แม้เขาซ่อนไว้ใต้ลิ้นของเขา
13 แม้เขาไม่อยากจะปล่อย และอมไว้ในปากของเขา
14 อาหารของเขายังเปลี่ยนในท้องของเขา เหมือนพิษของงูเห่าในตัวเขา
15 เขากลืนทรัพย์สมบัติลงไป แต่จะอาเจียนมันออกมาอีก พระเจ้าทรงเหวี่ยงมันออกมาจากท้องของเขา
16 เขาจะดูดพิษของงูเห่า ลิ้นของงูปากกะบะจะฆ่าเขา
17 เขาจะไม่มองชมลำน้ำ คือลำธารที่มีน้ำผึ้งและนมข้นไหลอยู่
18 เขาจะคืนผลงานของเขา และจะไม่กลืนกินเสีย เขาจะไม่ได้ความชื่นบานเลย จากกำไรแห่งการค้าของเขา
19 เพราะเขาได้ขยี้และทอดทิ้งคนจน เขาได้ชิงบ้านซึ่งเขาไม่ได้สร้าง

            โยบ.20:4-11 บรรยายสรุปรวบยอดชี้ความทุกข์ของคนอธรรม โยบ.20:12-19 ขยายความเพิ่มเติม ดังนี้

            2.1 คนบาปกระหายทำบาป (12)

“ความอธรรมจะหวานอยู่ในปากของเขา”

            พระวจนะตอนนี้บรรยายคนบาปที่กระหายทำบาป ชอบธรรมบาป ทำบาปเป็นปกติ คิดว่าทำได้ ตั้งใจทำ พยายามหาประโยชน์จากการนี้     

            อธิบายขยายความ : เริ่มต้นคนเรามีจิตสำนึกรู้ผิดชอบจากการทรงสร้างที่ยังเหลืออยู่ หรืออาจมาจากการศึกษา การอบรมบ่มนิสัยให้เป็นคนดี แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาทำบาปและบาปมากขึ้น ความบาปที่ก่อทดแทนจิตสำนึกผิดชอบทีละน้อย มีความคิดเหตุผล “ขอเลือก” ทำบาป จากมีใจฟ้องผิดกลายเป็นใจชอบทำบาป คิดว่าทำบาปแล้วไม่เสียอะไร หรือมีได้มากกว่าเสีย

            ขั้นต่อมา เขาเรียนรู้วิธีทำบาปอย่างชาญฉลาด ทำบาปด้วยแผน (ชั่ว) ซับซ้อน เห็นความสำเร็จจากแผนของตน ในขั้นนี้ใจของเขาคือใจบาปชั่ว วนเวียนคิดแต่เรื่องชั่วร้าย บางครั้งทำความดีบ้างแต่เพื่อสร้างภาพลักษณ์ กลบเกลื่อนความชั่วร้ายของเขา สนุกกับการทำบาป ชีวิตจมอยู่ในความบาปเช้าเย็น

สดด.36:1-4
1 การละเมิดพูดกับคนอธรรม ล้วงลึกเข้าไปในใจของเขา เขาไม่เห็นจะต้องกลัวพระเจ้า
2 เพราะเขาป้อยอตนเองในสายตาของตน ว่า ไม่มีผู้ใดพบและเกลียดชังความบาปผิดของเขา
3 ถ้อยคำจากปากของเขาก็ชั่วร้ายและหลอกลวง เขาหยุดที่จะประพฤติอย่างฉลาดและกระทำความดี
4 เขาปองความชั่วร้ายเมื่อเขาอยู่บนที่นอนของเขา เขาวางตัวในทางที่ไม่ดี เขามิได้เกลียดชังความชั่ว

            2.2 ถึงเวลาคนบาปได้รับโทษ (14)

            พระเจ้าควบคุมทุกสิ่ง มีเวลาสำหรับทุกอย่าง ถึงจุดหนึ่งพระองค์จะเริ่มลงโทษตามน้ำพระทัยอย่างหนัก อาจแสดงผ่านกฎหมายบ้านเมือง ความสัมพันธ์กับคน หน้าที่การงาน สุขภาพ ฯลฯ ขึ้นกับพระองค์

            สิ่งที่เขามี สะสมมา เสรีภาพ ที่คิดว่าเป็นของดีเคยให้ความสุขกลายเป็นโทษ

“อาหารของเขายังเปลี่ยนในท้องของเขา เหมือนพิษของงูเห่าในตัวเขา”

            2.2.1 พระเจ้าลงโทษหรือการลงโทษมาจากพระเจ้า (15)

            ความทุกข์ของเขามาจากพระเจ้า พระองค์เป็นผู้ลงโทษ

            ความทุกข์ต่างๆ ระบบเศรษฐกิจ กิจการมีปัญหา เป็นคนคิดมากซึมเศร้า ปัญหาสุขภาพ บางคนอาจตีความด้วยความรู้ทางวิทยาศาสตร์ การบริหารจัดการของรัฐบาลหรือความสามารถของตนเอง ในความเชื่อคริสเตียน พระเจ้าควบคุมทุกสิ่ง กำกับให้ระบบโลกความเป็นไปของสรรพสิ่งเป็นไปตามที่พระองค์ต้องการ

            อย่างไรก็ตาม บางครั้งเพื่อแผนการที่ดีของพระองค์ ดังโยบที่ทนทุกข์แม้เขาไม่ผิด

            การพิพากษาลงโทษไม่ได้เกิดในวันพิพากษาเท่านั้น พระองค์ลงโทษได้ทุกเวลา

สดด.75:5-7
5 อย่ายกหัวของเจ้าขึ้นให้สูง หรือพูดจาอย่างยโส"
6 เพราะการยกขึ้นนั้นมิได้มาจากทิศตะวันออกหรือทิศตะวันตก และมิใช่มาจากถิ่นทุรกันดาร
7 แต่เป็นพระเจ้าผู้ทรงกระทำการพิพากษา ทรงให้คนหนึ่งลง และทรงยกอีกคนหนึ่งขึ้น

            2.2.2 ความตายหรือความพินาศนิรันดร์ (16-19)

            พระธรรมช่วงนี้พูดถึงความตายที่ไม่สามารถหวนกลับสู่โลกอีกแล้ว (ชาติหน้าไม่มี) ไม่สามารถชื่นชมหรือรับประโยชน์จากผลงานความสำเร็จที่สร้างมา เพราะบาปชั่วที่เขาได้ทำ

โยบ.20:16-19
16 เขาจะดูดพิษของงูเห่า ลิ้นของงูปากกะบะจะฆ่าเขา
17 เขาจะไม่มองชมลำน้ำ คือลำธารที่มีน้ำผึ้งและนมข้นไหลอยู่
18 เขาจะคืนผลงานของเขา และจะไม่กลืนกินเสีย เขาจะไม่ได้ความชื่นบานเลย จากกำไรแห่งการค้าของเขา
19 เพราะเขาได้ขยี้และทอดทิ้งคนจน เขาได้ชิงบ้านซึ่งเขาไม่ได้สร้าง

            ในทางตรงข้ามพระเยซูให้ชีวิต คือให้ชีวิตใหม่ ดำเนินในความชอบธรรม จิตวิญญาณฟื้นฟู เป็นบุตรพระเจ้าตั้งแต่วันที่เชื่อศรัทธาพระองค์จนถึงนิรันดร์

            ผู้ที่เชื่อพระเจ้าและยึดความเชื่อจะมีสันติสุข มีความชื่นชมยินดี

รม.5:1-2 

1 เหตุฉะนั้น เมื่อเราได้เป็นคนชอบธรรมเพราะความเชื่อแล้วเราจึงมีสันติสุขในพระเจ้า ทางพระเยซูคริสตเจ้าของเรา
Therefore, since we have been justified through faith, we have peace with God through our Lord Jesus Christ,
2 โดยทางพระองค์เราจึงได้เข้าในร่มพระคุณที่เรายืนอยู่และเรา ชื่นชมยินดีในความไว้วางใจว่าจะได้มีส่วนในพระสิริของพระเจ้า

            พระองค์จะเป็นสันติสุขของผู้เชื่อตลอดไป เริ่มจากวันนี้ที่เชื่อว่าพระเยซูคริสต์ได้ตายไถ่บาปเราแล้วที่ไม้กางเขน ขอรับพระคุณความรอดนี้ ใช้ชีวิตใหม่อย่างที่พระวจนะสอนไว้

อฟ.2:12-17
12 จงระลึกว่า ครั้งนั้นท่านทั้งหลายเป็นคนอยู่นอกพระคริสต์ ขาดจากการเป็นพลเมืองอิสราเอล และไม่มีส่วนในบรรดาพันธสัญญาซึ่งทรงสัญญาไว้นั้น ไม่มีที่หวัง และอยู่ในโลกปราศจากพระเจ้า
13 แต่บัดนี้ในพระเยซูคริสต์ท่านทั้งหลายซึ่งเมื่อก่อนอยู่ไกล ได้เข้ามาใกล้โดยพระโลหิตของพระคริสต์
14 เพราะว่าพระองค์ทรงเป็นสันติสุขของเรา เป็นผู้ทรงกระทำให้ทั้งสองฝ่ายเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และทรงรื้อกำแพงที่กั้นระหว่างสองฝ่ายลง
15 คือการเป็นปฏิปักษ์กัน โดยในเนื้อหนังของพระองค์ ได้ทรงให้ธรรมบัญญัติอันประกอบด้วยบทบัญญัติและกฎหมายต่างๆ นั้นเป็นโมฆะ เพื่อจะกระทำให้ทั้งสองฝ่ายเป็นคนใหม่คนเดียวในพระองค์ เช่นนั้นแหละ จึงทรงกระทำให้เกิดสันติสุข
16 และเพื่อจะทรงกระทำให้ทั้งสองพวกคืนดีกับพระเจ้า เป็นกายเดียวโดยกางเขน ซึ่งเป็นการทำให้การเป็นปฏิปักษ์ต่อกันหมดสิ้นไป
17 และพระองค์ได้เสด็จมาประกาศสันติสุขแก่ท่านที่อยู่ไกล และประกาศสันติสุขแก่คนที่อยู่ใกล้

ความสำคัญของการมีใจบริสุทธิ์ :

            ในที่นี้นำเสนอบางประการดังนี้

          1. ความรอด

            ในทางนิตินัยพระเจ้าได้ชำระคริสเตียนให้บริสุทธิ์แล้ว ได้รับความรอด รวมถึงมีใจบริสุทธิ์

            ส่วนในทางพฤตินัย การมีใจบริสุทธิ์เป็นผลจากการเปลี่ยนแปลงชีวิตที่ผู้เชื่อตอบสนองพระคุณความรัก ตอบสนองพระวจนะ เติบโตฝ่ายวิญญาณที่ต้องใช้เวลา บางคนเร็วบางคนช้า บางทีขึ้นๆ ลงๆ

          2. ใจกำหนดความคิด พฤติกรรม และทางออก

            สิ่งที่ออกจากปากก็ออกมาจากใจ

มธ.15:16-19
16 ฝ่ายพระเยซูตรัสตอบว่า "ท่านทั้งหลายยังไม่เข้าใจด้วยหรือ
17 ท่านยังไม่เห็นหรือว่า สิ่งใดๆซึ่งเข้าไปในปากก็ลงไปในท้อง แล้วก็ถ่ายออกลงส้วมไป
18 แต่สิ่งที่ออกจากปากก็ออกมาจากใจ สิ่งนั้นแหละทำให้มนุษย์เป็นมลทิน
19 ความคิดชั่วร้าย การฆ่าคน การผิดผัวผิดเมีย การล่วงประเวณี การลักขโมย การเป็นพยานเท็จ การใส่ร้าย ก็ออกมาจากใจ

            ถ้าใจคิดเรื่องบาป คิดชั่วร้าย เรื่องอธรรม ไม่บริสุทธิ์ เหล่านี้จะส่งผลต่อระบบความคิดและพฤติกรรมผู้นั้น ไม่ว่าเขาจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม

            บางคนคิดว่าต้องแสวงหาผลประโยชน์เข้าตัวให้มากที่สุด คนแบบนี้พยายามคิดหาทางกอบโกยเอาเปรียบผู้อื่นเสมอ จะเห็นว่าโลกมีผู้กดขี่มากมายและคนอีกมากมายกว่านั้นจึงถูกกดขี่ เป็นบาปชั่วที่ปรากฎในโลกตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน บ้างเกิดสงคราม สังคมทาส บางคนกลายเป็นสินค้าราคาถูกที่ซื้อขายได้ หรือยินดีปล่อยตัวปล่อยใจประพฤติตัวเป็นของราคาถูก ซื้อขายเปลี่ยนมือง่ายๆ

            บางคนคิดว่าต้องหาความสุขทุกเวลา แม้เขายากจนช่องทางหาความสุขมีน้อย แต่ยังพยายามดิ้นรนหาความสุขใส่ตัวเท่าที่ทำได้ เช่น หาความบันเทิงเท่าที่ทำได้ ดูหนัง ฟังเพลง คบเพื่อน สมัยนี้ทำได้ง่ายมากผ่านสื่อโซเชียล บางคนพยายามหลบงานความรับผิดชอบเพื่อเสพความบันเทิงเหล่านี้ พวกเขาตั้งใจหาความบันเทิงเท่าที่เทำได้ (เขายากจน ด้อยโอกาส) มักคิดว่าทำเช่นนี้มีความสุข อย่างน้อยให้พอหัวเราะได้ ได้ผ่อนคลายสบายใจในเวลาสั้นๆ แม้ต้องเสียงาน ไม่รับผิดชอบงานเต็มที่ แต่มักจะทำให้ชีวิตเสียหายหนักมากกว่าเดิม จมอยู่ในความทุกข์แบบดิ้นไม่หลุด

            นักเรียนนักศึกษาบางคนเลือกขอได้สนุก เสพความบันเทิง ใจไม่จดจ่อการเรียน ไม่ตั้งใจทำการบ้าน ไม่ตั้งใจเตรียมสอบ พวกเขาอาจสนุกชั่วคราวแต่ต้องทุกข์หนักระยะยาว ผลการเรียนไม่ดี มีความรู้น้อย การศึกษาต่ำ จึงสมัครงานหรือทำงานได้ไม่กี่อย่าง มักเป็นงานรายได้น้อย ตามมาด้วยต้องใช้ชีวิตอย่างคนรายได้ต่ำ อยู่ในสังคมคนด้อยโอกาส ถูกตีค่าว่าต่ำต้อยด้อยค่า

            หลายคนมีหนี้สินตั้งแต่อายุไม่มาก ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย (ไม่สามารถอดทนเก็บออม เอาเงินไปซื้อความสุขเล็กๆ น้อยๆ) มีชีวิตที่ต้องดิ้นรนหาเงินใช้หนี้ โอกาสที่จะถีบตัวสู่ฐานะที่สูงขึ้น มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นจึงน้อยมาก คนเหล่านี้เข้าสู่วงจร “โง่ จน เจ็บ” หาทางออกไม่ได้ ต้องหาความสุขความบันเทิงเล็กๆ น้อยๆ เท่าที่ทำได้ซึ่งไม่ได้ช่วยให้พ้นทุกข์จริง

            คนเหล่านี้ทั้งหมดเสพ “ความบันเทิงโลกที่อยู่ใต้อิทธิพลบาป” ความบาปบางอย่างแสดงตัวชัด บางอย่างแอบแฝง ยิ่งเสพจะยิ่งติดอยู่ในอิทธิพลบาปและได้รับผลบาปเหล่านั้นมากขึ้นทุกที (เสพสื่อบาปทำให้อยากทำบาป ห่างไกลความบริสุทธิ์) จึงไม่เห็นทางออกหรือคิดว่าที่ทำเป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว (ยิ่งเสพความบันเทิงโลกยิ่งถูกผูกมัดด้วยบาป หาทางออกไม่เจอ รับผลบาปมากขึ้นๆ)

            หากอธิบายแบบคริสเตียน นี่คือผลแห่งความบาป การทำบาปซ้อนบาป หาทางออกไม่ได้ ได้แต่ทำบาปเพิ่มขึ้นอีก (เร่งเสพความบันเทิงให้หนักขึ้นอีก ดื่มเหล้า เที่ยวกลางคืนเท่าที่จะทำได้) อยู่ใต้อำนาจมารซาตาน ถูกผูกมัดด้วยบาป

            ทั้งหมดนี้เพราะโลกอยู่ในอิทธิพลบาป ทุกคนบาปตั้งแต่กำเนิด เมื่อโตขึ้นก็ทำบาปซ้อนบาป ติดในบ่วงความบาปมากขึ้นจนยากจะออกได้ พวกเขาบางคนไม่คิดด้วยซ้ำว่ากำลังตกอยู่ในบ่วงแร้วความบาป หรือตอบตัวเองด้วยความคิดอื่นๆ เช่นเป็นกรรมเก่า

            เรื่องน่าเศร้าคือหลายคนอยู่ในครอบครัวที่อยู่ใต้ความบาปอยู่แล้ว อธิบายแบบเข้าใจง่ายคือ เพราะพ่อแม่จนความรู้ต่ำ เป็นหนี้เป็นสิน มีชีวิตบาป เด็กที่เกิดในครอบครับนี้จึงอยู่ในความบาปเต็มที่ ได้รับผลจากครอบครัวบาปตั้งแต่เกิด โตขึ้นไม่ต่างจากพ่อแม่หรือเลวร้ายกว่า ดังที่พระคัมภีร์สอนว่าความรักเยือกเย็นลง ทุกคนต้องรับผลจากความรักที่เยือกเย็นลงนี้ทั้งทางตรงทางอ้อม

มธ.24:12-14
12 ความรักของคนส่วนมากจะเยือกเย็นลง เพราะความอธรรมแผ่กว้างออกไป
13 แต่ผู้ใดทนได้จนถึงที่สุดผู้นั้นจะรอด
14 ข่าวประเสริฐเรื่องแผ่นดินของพระเจ้า จะได้ประกาศไปทั่วโลก ให้เป็นคำพยานแก่บรรดาประชาชาติ แล้วที่สุดปลายจะมาถึง

            บางคนอาจคิดได้ว่าใช้ชีวิตผิดทาง แสวงหาทางออกเท่าที่เจอ ชีวิตบางคนดีขึ้น แต่ไม่ใช่หนทางสู่ความรอด ได้แค่ชีวิตดีขึ้น ทุกข์น้อยลง มีความสงบมากขึ้น

            ทางออกคือรับการไถ่บาปจากพระเยซู พระองค์ช่วยปลดปล่อยจากอำนาจมืด ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ มีชีวิตแห่งความบริสุทธิ์ แน่ละชีวิตแห่งความบริสุทธิ์ในทางพฤตินัยจะค่อยๆ ปรากฏ ขึ้นกับการตอบสนองของแต่ละคน ชีวิตเปลี่ยน พระเจ้าจะคอยช่วยเหลือให้ผ่านสถานการณ์ต่างๆ แม้ยังไม่เติบโตฝ่ายวิญญาณเต็มที่ ยังทำถูกๆ ผิดๆ ชีวิตคริสเตียนเป็นกระบวนการต้องใช้เวลาและเรื่องราวต่างๆ ที่พบเจอช่วยสร้างชีวิตใหม่ ไม่ว่าท่านพบเจอสิ่งใดขอเพียงตั้งใจจริงพระองค์จะพาท่านเดินจนถึงนิรันดร์

            คือกระบวนการชำระให้บริสุทธิ์ทั้งทางนิตินัยกับพฤตินัย-สำแดงปรากฎให้ทุกคนได้เห็นได้สัมผัส

พระเยซูพร้อมช่วยคนบาป :

            ไม่ว่าจะทำบาปมากหรือน้อย ทุกคนล้วนเป็นคนบาป ไม่สามารถหนีพ้นผลของบาป มีแต่พระเยซูคริสต์เท่านั้นที่ช่วยได้
           ไม่ว่าวันนี้ท่านจะทุกข์เพียงไร ซึมเศร้า อยากร้องไห้ พระองค์ยินดีซับน้ำตาให้เสมอ
            หากตรอมใจ ความรักถูกทรยศ โดนทอดทิ้งซ้ำซาก จงรู้เถิดว่าพระเยซูเป็นพระเจ้าแห่งความรัก
            หากคนอื่นชี้หน้าว่าท่านต่ำต้อย ไร้ค่า ไม่คู่ควรสิ่งดี พระเยซูผู้นี้ได้ตายที่ไม้กางเขนเพื่อท่านแล้ว
            หากอ้างว้าง ชีวิตเหมือนขาดบางอย่างที่สำคัญ พระเยซูจะช่วยเติมเต็ม ทำให้ชีวิตครบบริบูรณ์
            หากท่านหมดจนหนทาง ไม่มีที่ไป ไม่รู้จะไปทางใด จงมาหาพระเยซูผู้จะนำทางท่านตลอดไป
            จงมาหาพระองค์ที่คริสตจักรเถิด แล้วท่านจะได้ชีวิตใหม่ในฐานะบุตรพระเจ้าผู้สูงสุด

คำถามหลังคำสอน :

            1) โยบ บทที่ 20 สอนว่าควรเป็นคนอธรรมหรือไม่ เพราะเหตุใด
            2) หากจะช่วยคน ควรช่วยด้วยการให้ทรัพย์สินเงินทอง หรือควรให้เขารู้จักพระเจ้า

---------------------------

บทเรียน 4 จริงหรือคนไม่มีพระเจ้ามีความสุขแท้

 บางคนร่ำรวยมีชื่อเสียง สังคมนับถือว่าประสบความสำเร็จ หลายครั้งเห็นพวกเขามีความสุข คำถามคือจริงๆ แล้วพวกเขามีความสุข มีสันติสุขจริงหรือ อะไรเป็นต้นเหตุความทุกข์ 

ผู้คนมากมายทั่วโลกดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด บางคนทำได้ดีกว่านั้นคือแสวงหาความมั่งคั่ง เก็บสะสมได้มาก มีชื่อเสียงอำนาจบารมี สังคมนับถือว่าเป็นผู้ประสบความสำเร็จ น่าจะมีความสุขมาก หลายครั้งเห็นพวกเขามีความสุข คำถามคือจริงๆ แล้วพวกเขามีความสุข มีสันติสุขจริงหรือ

อ่านโยบ.15:14-35

คำถามก่อนเรียน :

1) ท่านเคยพบคนที่มีหลายสิ่งหลายอย่าง มั่นคงร่ำรวย น่าจะมีความสุขมาก แต่บางครั้งพวกเขาทุกข์ พยายามหาวิธีหนีความทุกข์ ท่านคิดเห็นอย่างไร

2) ท่านเคยมีประสบการณ์อยู่ใกล้ผู้ป่วยใกล้ตายหรือไม่ สภาพจิตใจเป็นอย่างไร

ทุกคนบาปแม้กระทั่งเด็กแรกเกิด :

มนุษย์ทุกคนเกิดมาพร้อมบาปติดตัว ไม่มีใครบริสุทธิ์

โยบ.15:14 มนุษย์เป็นอะไรเล่า เขาจึงจะสะอาดได้ หรือเขาผู้เกิดมาโดยผู้หญิงเป็นอะไร เขาจึงชอบธรรมได้

เมื่ออาดัมเอวาทำบาป รับคำสาปอันเป็นผลแห่งบาป ลูกหลานที่เกิดตามมาทุกคนพลอยมีบาปติดตัวและอยู่ในคำสาปด้วย

ปฐก.3:16-19, 22-23

16 พระองค์ตรัสแก่หญิงนั้นว่า "เราจะเพิ่มความทุกข์ลำบากขึ้นมากมาย ในเมื่อเจ้ามีครรภ์และคลอดบุตร ถึงกระนั้นเจ้ายังปรารถนาสามี และเขาจะปกครองตัวเจ้า"

17 พระองค์จึงตรัสแก่อาดัม {แปลว่า มนุษย์} ว่า"เพราะเหตุเจ้าเชื่อฟังคำพูดของภรรยา และกินผลไม้ที่เราห้าม

18 แผ่นดินจึงต้องถูกสาปเพราะตัวเจ้า เจ้าจะต้องหากินบนแผ่นดินด้วยความทุกข์ลำบากจนตลอดชีวิต

 แผ่นดินจะให้ต้นไม้และพืชที่มีหนามแก่เจ้าและเจ้าจะกินพืชต่างๆ ของทุ่งนา

19 เจ้าจะต้องหากินด้วยเหงื่ออาบหน้า จนเจ้ากลับเป็นดินไป เพราะเราสร้างเจ้ามาจากดิน เจ้าเป็นผงคลีดิน และจะต้องกลับเป็นผงคลีดินดังเดิม"

22 แล้วพระเจ้าตรัสว่า "ดูเถิดมนุษย์มาเป็นเหมือนผู้หนึ่งในพวกเราแล้ว โดยที่รู้สำนึกในความดีและความชั่ว บัดนี้ อย่าปล่อยให้เขายื่นมือไปหยิบผลต้นไม้แห่งชีวิตมากิน แล้วมีอายุยืนชั่วนิรันดร์"

23 เพราะเหตุนั้นพระเจ้าจึงทรงขับไล่เขาออกไปจากสวนเอเดน ให้ไปทำไร่ทำสวนในที่ดินที่ตัวถือกำเนิดมานั้น

ลูกหลานที่เกิดตามมาจึงมีบาปติดตัว ทั้งยังทำบาปเพิ่มอีก มนุษย์ไม่สามารลบล้างความบาปเหล่าด้วยการทำความดีประพฤติชอบ ความดีไม่อาจลบล้างบาป ดังนั้นมนุษย์ทุกคนจึงมีบาป ทั้งบาปที่ติดตัวจาก อาดัมเอวากับบาปที่ทำเอง ในสายพระเนตรพระเจ้าพวกเขาเป็นคนอธรรม

สิ่งที่คนอธรรมต้องพบเจอ จากโยบ บทที่ 15 :

มนุษย์ต้องรับผลของบาปที่ติดตัวกับบาปที่ก่อเอง ดังนี้

1. มีความทุกข์ทรมานอยู่เสมอ

โยบ.15:20 คนอธรรมทนทุกข์ทรมานตลอดอายุของเขา ตลอดปีทั้งปวงที่ได้กำหนดไว้สำหรับผู้บีบบังคับ

All his days the wicked man suffers torment, the ruthless man through all the years stored up for him.

ต้องเผชิญความทุกข์ยากนานัปการ ไม่หยุดหย่อน บางคนอาจมีชื่อเสียง อำนาจบารมี วัตถุของมีค่า มีเครื่องบำรุงบำเรอมากมาย แต่ลึกๆ แล้วขาดสันติสุข จิตสำนึกฟ้องผิดอยู่เสมอ

2. ได้ยินข่าวหรือคิดเอาเองว่าจะมีคนทำร้าย

จิตใจไม่สงบ หวาดผวา ขาดสันติสุข ในสมองเต็มด้วยข้อมูลหรือจินตนาการว่ามีคนจ้องทำร้ายอยู่เสมอ 

โยบ.15:21 เสียงที่น่าคร้ามกลัวอยู่ในหูของเขา ผู้ทำลายจะมาเหนือเขาในยามมั่งคั่ง

Terrifying sounds fill his ears; when all seems well, marauders attack him.

3. คิดว่าสุดท้ายหนีไม่พ้นความเลวร้ายและต้องตายในที่สุด

โยบ.15:22 เขาไม่เชื่อว่าเขาจะกลับออกมาจากความมืดเขาจะต้องตายด้วยดาบ

He despairs of escaping the realm of darkness; he is marked for the sword.

ผลข้อนี้ต่อจากข้อที่แล้ว แม้พยายามระมัดระวังป้องกันตัวเอง ต่อสู้เต็มที่ สามารถต้านทานได้นาน แต่ท้ายที่สุดจะตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายและเสียชีวิต ในตอนท้ายจึงหมดหวัง หมออาลัยตายอยาก บางคนอาจคิดฆ่าตัวตาย

ตรงข้ามกับคนของพระเจ้า ที่เขามีความหวังใจ แม้อยู่ในสถานการณ์เลวร้าย เพราะพระเจ้าเป็นความหวัง ช่วยเหลือฟื้นฟู นำความรอด

มคา.7:8 ศัตรูของข้าเอ๋ย อย่าเปรมปรีดิ์เย้ยข้าเลย เมื่อข้าล้มลง ข้าจะลุกขึ้นอีก เมื่อข้านั่งอยู่ในความมืด พระเจ้าจะทรงเป็นความสว่างแก่ข้า

4. ชีวิตคือการดิ้นรนเพื่ออยู่รอดไปวันๆ

ต้องพยายามที่จะอยู่รอด อดทนทำงานหากิน โดยรู้ดีว่าสุดท้ายก็ต้องตาย ชีวิตคือการดิ้นรนเพื่ออยู่รอดไปวันๆ พยายามซื้อหาความสุขใส่ตัวเท่าที่จะทำได้ ไม่มีอะไรมากกว่านี้

โยบ.15:23 เขาพเนจรไปเพื่อหาอาหาร กล่าวว่า "อยู่ที่ไหนนะ" เขาทราบอยู่ว่า วันแห่งความมืดอยู่แค่เอื้อม

He wanders about for food like a vulture; he knows the day of darkness is at hand.

5. ใจแข็งแค่ไหนก็เอาชนะความทุกข์ระทมไม่ได้

บางคนพยายามเอาชนะความทุกข์ระทมด้วยการแข็งใจ หรือด้วยวิธีการต่างๆ นานา แต่สุดท้ายสู้ไม่ได้ ความน่าหวาดกลัวท่วมท้นจิตใจ เปรียบเหมือนเผชิญหน้าพระราชาที่เป็นศัตรูนำทัพเตรียมเข้าโจมตี ความหวาดกลัวต่อกองทัพข้าศึกอันเกรียงไร คิดถึงผลอันเลวร้ายของสงคราม เวลายิ่งผ่านยิ่งน่ากลัว

โยบ.15:24 ความทุกข์ใจและความแสนระทมทำให้เขาคร้ามกลัวมันชนะเขา เหมือนอย่างพระราชาเตรียมพร้อมแล้วสำหรับการศึก

Distress and anguish fill him with terror; troubles overwhelm him, like a king poised to attack

6. สิ่งที่เขามีจะไม่ทนทาน

โยบ.15:28-29

28 และได้อาศัยอยู่ในหัวเมืองร้างเปล่า ในเรือนซึ่งมนุษย์ไม่ควรจะอยู่ ซึ่งทรงกำหนดไว้ให้เป็นกองสลักหักพัง

29 เขาจะไม่มั่งมี และทรัพย์สมบัติของเขาจะไม่ทนทาน และข้าวของของเขาจะไม่เพิ่มพูนในแผ่นดิน

ในช่วงหนึ่งของชีวิตบางคนอาจโอ้อวดว่ามั่งมี เรืองอำนาจ อยู่ดีกินดี แต่สิ่งที่โลกมอบให้ไม่ยั่งยืน เขาจะเห็นความร่วงโรยและอาจไม่เหลืออะไร หลายคนยากจนข้นแค้นตลอดชีวิต ที่มีน้อยอยู่แล้วจะเหลือน้อยกว่าเดิม ยิ่งคิดถึงความตายยิ่งเศร้าใจเพราะสิ่งที่มีช่วยไม่ได้

7. หนีไม่พ้นความตาย

สุดท้ายหนีไม่พ้นความตาย หนีไม่พ้นบาปแม้จะพยายามมากแล้วก็ตาม 

โยบ.15:30-31

30 เขาจะหนีจากความมืดไม่พ้น เปลวเพลิงจะทำให้หน่อของเขาแห้งไป และโดยลมพระโอษฐ์เขาจะต้องจากไปเสีย

31 อย่าให้เขาวางใจในความอนิจจัง ลวงตัวเขาเองเพราะความอนิจจังเป็นสิ่งตอบแทนเขา

หลายคนโดนมารซาตานหลอกให้ทุ่มเทเวลาความสามารถเพื่อสิ่งที่ไม่ยั่งยืน มาคิดได้อีกทีชีวิตเหลือเวลาน้อยเต็มที

8. ต้องรับโทษของบาปขณะอยู่ในโลกนี้

โยบ.15:32-33

32 จะชำระให้เขาเต็มก่อนเวลาของเขา และกิ่งของเขาจะไม่เขียว

33 เขาจะเป็นประดุจเถาองุ่นที่ลูกองุ่นดิบหล่นและเป็นดังต้นมะกอกเทศที่ดอกบานร่วง

ผลของบาปไม่ใช่แค่บึงไฟนรก เรื่องของโลกหน้า ความบาปบางส่วนพระเจ้าจะให้เขารับขณะอยู่ในโลกนี้ ส่วนนี้จะต้องรับเต็มที่ตามาตรฐานพระเจ้า

เหตุต้องรับความทุกข์ยาก :

โยบ.15 อธิบายสาเหตุความทุกข์ยากที่เขาต้องรับขณะอยู่ในโลก

1. ปฏิเสธพระเจ้า ต่อต้านพระองค์

โยบ.15:25-26

25 เพราะเขาได้เหยียดมือของเขาออกสู้พระเจ้า และตั้งตัวท้าทายองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์

26 เขาวิ่งเข้าใส่พระองค์อย่างดื้อดึง พร้อมกับโล่ปุ่มหนา

พวกเขาไม่เชื่อเรื่องพระเจ้า ไม่ยึดคำสอนพระองค์ รักบาปชอบทำสิ่งชั่วร้าย เหล่านี้คือการแสดงออกว่าปฏิเสธพระเจ้า ต่อต้านพระองค์

คนทำบาปย่อมต้องรับผลของมัน

2. เพราะรักโลกมากกว่าพระเจ้า

โยบ.15:27 เพราะว่าเขาได้คลุมหน้าของเขาด้วยความอ้วนของเขาแล้ว และรวบรวมไขมันมาไว้ที่บั้นเอวของเขา

โยบ.15:27 ชี้ว่าคนบาปมุ่งแสวงหาความมั่งคั่ง สนใจแต่การอยู่ดีกินดี เรื่องของตัวเอง รักโลกมากกว่าพระเจ้า

คริสเตียนมั่งคั่งได้ ร่ำรวยและอยู่ดีกินดีได้ แต่ไม่รักโลก ไม่รักสิ่งที่โลกมอบให้มากกว่าพระเจ้า คริสเตียนใช้ทุกสิ่งเพื่อถวายเกียรติพระองค์

คริสเตียนกับความตาย :

1. พระพรถาวรกับคำแช่งสาปนิรันดร์

เมื่อเอ่ยถึงสวรรค์กับนรก บางคนอาจอธิบายว่าสวรรค์คือ สถานที่ๆ มีแต่ความสุข ไม่มีความทุกข์ ในอีกความหมายตามหลักพระคัมภีร์ สวรรค์คือสถานที่พระเจ้าทรงสถิต ได้สัมผัสพระสิริบริบูรณ์ อยู่ใกล้พระองค์ถาวรนิรันดร์ จิตวิญญาณของผู้เชื่อกลับคืนสู่พระเจ้า (อยู่กับพระเจ้า) อย่างบริบูรณ์ 

นรก คือ นรกบึงไฟ ทุกข์ยากนิรันดร์ไม่จบสิ้น ในอีกความหมายคือผู้ที่ถูกแยกออกพระเจ้าถาวรและอยู่ในคำแช่งสาปตลอดไป

ความแตกต่างระหว่างสวรรค์กับนรก คือ การได้อยู่กับพระเจ้าหรือถูกแยกออกจากพระองค์ถาวรนิรันดร์นั่นเอง 

2. ให้ความสำคัญกับชีวิตฝ่ายวิญญาณเป็นหลัก

พระเจ้าให้ความสำคัญกับชีวิตฝ่ายวิญญาณมากกว่าชีวิตฝ่ายโลก 

โดยนิตินัย คริสเตียนเสียชีวิตฝ่ายโลกแล้ว หมายถึงได้ทิ้งชีวิตเก่า ตัวตนเก่า ดำเนินชีวิตใหม่ในทางพระเจ้าที่พระองค์ทรงนำ อวยพร ปกป้องคุ้มครอง

คส.3:3-4

3 เพราะว่าท่านได้ตายแล้ว และชีวิตของท่านซ่อนไว้กับพระคริสต์ในพระเจ้า

For you died, and your life is now hidden with Christ in God.

4 เมื่อพระคริสต์ผู้ทรงเป็นชีวิตของเราทรงปรากฏ ขณะนั้นท่านก็จะปรากฏพร้อมกับพระองค์ในศักดิ์ศรีด้วย

When Christ, who is your life, appears, then you also will appear with him in glory.

“เพราะว่าท่านได้ตายแล้ว” หมายถึงชีวิตเก่าตายแล้ว ชีวิตเก่าที่ต้องพินาศพร้อมความบาป และหมายถึงชีวิตฝ่ายวิญญาณที่จะอยู่กับพระองค์ตลอดไป

จงซ่อนตัวท่านไว้ในพระองค์ จงผูกติดเข้ากับพระองค์

3. พระวิญญาณเป็นมัดจำไว้กับเรา

2คร.5:1-5

1 เพราะเรารู้ว่า ถ้าเรือนดินคือกายของเรานี้จะพังทำลายเสีย เราก็ยังมีที่อาศัยซึ่งพระเจ้าทรงโปรดประทานให้ ที่มิได้สร้างด้วยมือมนุษย์ และตั้งอยู่เป็นนิตย์ในสวรรค์

2 เพราะว่าในร่างกายนี้เรายังครวญคร่ำอยู่ มีความอาลัยที่จะสวมที่อาศัยของเราที่มาจากสวรรค์

3 เพื่อว่าเมื่อเราสวมแล้ว เราก็จะมิได้เปลือย

4 เพราะว่าเราผู้อาศัยในร่างกายนี้จึงครวญคร่ำเป็นทุกข์ มิใช่เพราะปรารถนาที่จะอยู่ตัวเปล่า แต่ปรารถนาจะสวมกายใหม่นั้น เพื่อว่าร่างกายของเราซึ่งจะต้องตายนั้นจะได้ถูกชีวิตอมตะกลืนเสีย

5 แต่พระเจ้าทรงเป็นผู้เตรียมเราไว้สำหรับการเปลี่ยนแปลงนี้ และพระองค์ได้ทรงโปรดประทานพระวิญญาณเป็นมัดจำไว้กับเรา

โลกเป็นแค่บ้านชั่วคราว เหมือนกายนี้เป็นกายชั่วคราว ที่อาศัยถาวรของบรรดาผู้เชื่อ “ตั้งอยู่เป็นนิตย์ในสวรรค์” คริสเตียนจึงไม่อาลัยกายนี้โลกนี้ จะได้อยู่กับพระองค์ผู้สร้างฟ้าสวรรค์

4. มั่นใจว่าจะอยู่กับพระเจ้าจากพระวิญญาณสถิตกับเรา

ความจริงแล้วทันทีที่เชื่อพระเจ้าจริงผู้นั้นได้อยู่กับพระเจ้าทางนิตินัย ส่วนจะสัมผัสได้มากน้อยขึ้นกับการละบาป (ความชอบธรรมกับอธรรมอยู่ด้วยกันไม่ได้) มีใจบริสุทธิ์ต่อพระเจ้า 

4.1 พระวิญญาณสามารถสถิตกับคริสเตียนทุกคน

ผู้เชื่อเป็นพระวิหารของพระองค์ เป็นที่ทรงสถิตของพระวิญญาณ

1คร.3:16,19

16 ท่านทั้งหลายไม่รู้หรือว่าท่านเป็นวิหารของพระเจ้า และพระวิญญาณของพระเจ้าสถิตอยู่ในท่าน

19 ท่านไม่รู้หรือว่า ร่างกายของท่านเป็นวิหารของพระวิญญาณบริสุทธิ์ซึ่งสถิตอยู่ในท่าน ซึ่งท่านได้รับจากพระเจ้า ท่านไม่ใช่เจ้าของตัวท่านเอง

2คร.6:16 วิหารของพระเจ้าจะตกลงอะไรกับรูปเคารพได้ เพราะว่าเราเป็นวิหารของพระเจ้าผู้ทรงดำรงพระชนม์ ดังที่พระเจ้าตรัสไว้ว่า "เราจะอยู่ในเขาทั้งหลายและจะดำเนินในหมู่พวกเขาและเราจะเป็นพระเจ้าของเขา และเขาจะเป็นชนชาติของเรา

What agreement is there between the temple of God and idols? For we are the temple of the living God. As God has said: “I will live with them and walk among them, and I will be their God, and they will be my people.”

รูปเคารพหมายถึงการรักหวงแหนสิ่งใดมากกว่าพระเจ้า จึงห่างไกลพระองค์

4.2 สัมผัสการทรงสถิตของพระวิญญาณ

คริสเตียนไม่ได้แค่เชื่อศรัทธาพระเจ้ากับปฏิบัติตามคำสอนเท่านั้น ใครที่ทำเพียงเท่านี้คือผู้นับถือศาสนาคริสต์ ไม่ต่างจากผู้นับถือศาสนาอื่นที่เชื่อศรัทธาศาสดาและพยามยามปฏิบัติตามคำสอน พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่ สำแดงพระองค์ผ่านรูปแบบต่างๆ ที่คริสเตียนสามารถรับรู้การทรงพระชนม์อยู่นั้น เช่น ตอบคำอธิษฐานอย่างเจาะจงสม่ำเสมอ สัมผัสพระคุณความรัก ได้รับถ้อยคำด้วยสติปัญญา พระเจ้าพูดด้วยผ่านคำสอน ผ่านพระวจนะ ฯลฯ เหล่านี้คือตัวอย่างสัมผัสการทรงสถิตของพระวิญญาณ หรือพระวิญญาณสำแดงพระองค์

4.2.1 “รู้ได้อย่างไรว่ามาจากพระเจ้า”

คำถามนี้คล้ายคำถามว่า ”รู้ได้อย่างไรว่าเป็นเสียงพระเจ้า” ยกตัวอย่างเมื่ออ่านพระคัมภีร์บางครั้งบางคนอาจได้รับสติปัญญา ถ้อยคำที่มากกว่าข้อพระคัมภีร์ที่อ่าน เช่น พระคัมภีร์บทเดียวกัน ครั้งหนึ่งอ่านแล้วเกิดไอเดียแก้ปัญหากับเจ้านายที่ทำงาน ต่อมาอ่านอีกครั้งได้ความเข้าใจเรื่องการเมืองการปกครอง อีกครั้งได้ข้อคิดการทำเกษตร ฯลฯ ทั้งๆ ที่พระคัมภีร์บทนั้นอาจไม่ได้เอ่ยเรื่องเหล่านั้นโดยตรง

4.2.2 หลักการตรวจสอบเบื้องต้น

มีหลักการตรวจสอบเบื้องต้น เช่น ไอเดีย เสียงที่ได้ยิน 1) ไม่ขัดหลักพระคัมภีร์ 2) ใช้แล้วเกิดผลดีต่อชีวิตฝ่ายวิญญาณ (ส่งเสริมให้รักพระเจ้ามากขึ้น อยากดำเนินชีวิตในความชอบธรรม เกลียดบาป) 3) เป็นผลดีต่ออาณาจักรพระเจ้า

4.2.2.1 ประสบการณ์

ยกตัวอย่าง ประสบการณ์ซามูเอลในช่วงเยาว์วัย (1ซมอ.3)

ในตอนนั้น ซามูเอลเป็นเพียงเด็กน้อย ไม่เข้าใจไม่ประสีประสาอะไร เอลีมหาปุโรหิตช่วยให้ซามูเอลฟังเสียงและปฏิสัมพันธ์กับพระเจ้า

1ซมอ.3:4-7

4 พระเจ้าทรงเรียกซามูเอลและซามูเอลทูลตอบว่า "ข้าพเจ้าอยู่นี่"

5 เขาจึงวิ่งไปหาเอลีและว่า "ข้าพเจ้าอยู่นี่ ด้วยท่านร้องเรียกข้าพเจ้า" แต่เอลีตอบว่า "เราไม่ได้เรียกเจ้า จงกลับไปนอนอีก" เขาก็ไปนอน

6 และพระเจ้าทรงเรียกขึ้นอีกว่า "ซามูเอลเอ๋ย" และซามูเอลก็ลุกขึ้นไปหาเอลีกล่าวว่า "ข้าพเจ้าอยู่นี่ ด้วยท่านร้องเรียกข้าพเจ้า" แต่เอลีตอบว่า "ลูกเอ๋ย เรามิได้เรียกเจ้า จงนอนอีก"

7 ฝ่ายซามูเอลไม่เคยรู้จักพระเจ้า และยังไม่เคยทรงสำแดงพระดำรัสของพระเจ้าแก่เขา

1ซมอ.3:9-10

9 เพราะฉะนั้นเอลีจึงพูดกับซามูเอลว่า "จงไปนอนเสียเถิด ถ้าพระองค์ทรงเรียกเจ้า เจ้าจงทูลว่า "พระเจ้าเจ้าข้า ขอพระองค์ตรัสเถิด เพราะผู้รับใช้ของพระองค์คอยฟังอยู่"" ซามูเอลจึงกลับไปนอนในที่ของตน

10 และพระเจ้าเสด็จมาประทับยืนอยู่ ทรงเรียกอย่างครั้งก่อนๆว่า "ซามูเอล ซามูเอลเอ๋ย" และซามูเอลทูลตอบว่า "ขอตรัสเถิด เพราะผู้รับใช้ของพระองค์คอยฟังอยู่"

สังเกตว่าสิ่งที่เอลีมหาปุโรหิตผู้ดูแลซามูเอลทำคือสอนให้ฟังเสียงพระเจ้า

ประสบการณ์จะช่วยการฟังเสียง เข้าใจการทรงสถิต การสัมผัสพระเจ้า เข้าใจการเคลื่อนไหวของพระวิญญาณในเรา คนที่มีประสบการณ์มากจะเข้าถึงไว เข้าใจชัด สัมผัสลึกซึ้งมากขึ้นตามลำดับ

5. จากโลกนี้อย่างสงบตามน้ำพระทัย

โยบ 5:24-26

24 ท่านจะทราบว่าเต็นท์ของท่านปลอดภัย และท่านจะตรวจดูคอกแกะของท่านและไม่ขาดไปสักตัวเดียว

25 ท่านจะทราบด้วยว่าพงศ์พันธุ์ของท่านจะมากมายและลูกหลานของท่านจะเป็นอย่างหญ้าแห่งแผ่นดินโลก

26 ท่านจะมาที่หลุมศพของท่านเมื่อแก่หง่อม อย่างฟ่อนข้าวที่นำมาสู่ลานตามฤดู

ปลายทางของผู้ใดรักโลกคือความทุกข์ที่ไม่สิ้นสุด ปลายทางของผู้รักพระเจ้าคืออยู่กับพระองค์นิรันดร์

พระเยซูสอนเรื่องผู้เป็นสุข ใน มธ.5:3-12 

3 "บุคคลผู้ใด รู้สึกบกพร่องฝ่ายวิญญาณ ผู้นั้นเป็นสุข เพราะแผ่นดินสวรรค์เป็นของเขา

4 "บุคคลผู้ใดโศกเศร้า ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าเขาจะได้รับการทรงปลอบประโลม

5 "บุคคลผู้ใดมีใจอ่อนโยน ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าเขาจะได้รับแผ่นดินโลกเป็นมรดก

6 "บุคคลผู้ใดหิวกระหายความชอบธรรม ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าพระเจ้าจะทรงให้อิ่มบริบูรณ์

7 "บุคคลผู้ใดมีใจกรุณา ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าเขาจะได้รับพระกรุณาตอบ

8 "บุคคลผู้ใดมีใจบริสุทธิ์ ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าเขาจะได้เห็นพระเจ้า

9 "บุคคลผู้ใดสร้างสันติ ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าพระเจ้าจะทรงเรียกเขาว่าเป็นบุตร

10 "บุคคลผู้ใดต้องถูกข่มเหงเพราะเหตุความชอบธรรม ผู้นั้นเป็นสุข เพราะว่าแผ่นดินสวรรค์เป็นของเขา

11 "เมื่อเขาจะติเตียนข่มเหง และนินทาว่าร้ายท่านทั้งหลายเป็นความเท็จเพราะเรา ท่านก็เป็นสุข

12 จงชื่นชมยินดี เพราะว่าบำเหน็จของท่านมีบริบูรณ์ในสวรรค์ เพราะเขาได้ข่มเหงผู้เผยพระวจนะ ทั้งหลาย ที่อยู่ก่อนท่านเหมือนกัน

เหตุที่เป็นสุขเพราะจดจ่อสิ่งที่อยู่เบื้องบน ยึดพระคริสต์อย่างมั่นคง นี่คือพันธสัญญาที่พระเยซูให้ไว้

เคล็ดลับแห่งความสุขแท้คือการจดจ่อที่พระเจ้านั่นเอง (ขีดเส้นใต้ 2 เส้น)

สดด.4:4 ข้าพระองค์จะเอนกายลงนอนหลับในความสันติ ข้าแต่พระเจ้าเพราะพระองค์เท่านั้นที่ทรงกระทำให้ข้าพระองค์อาศัยอยู่อย่างปลอดภัย

สรุป :

พระเจ้ารู้ว่ามนุษย์ต้องการปัจจัย 4 ต้องการสิ่งใดเพื่อมีชีวิตอยู่ อันที่จริงแล้วพระองค์รู้จักตัวเรามากกว่าตัวเราเองเสียด้วยซ้ำ ทรงให้ความสำคัญทั้งร่างกาย จิตใจ จิตวิญญาณ ให้ความสำคัญกับโลกหน้ามากกว่าโลกนี้ ชี้ว่าความบาปทำให้มนุษย์หลงผิด ทำบาปซ้อนบาป และรับผลของบาปมากมายตั้งแต่โลกนี้ (ยังไม่ต้องเอ่ยถึงโลกหน้า)

ความรักของพระเจ้า (อากาเป้) เป็นจุดเริ่มให้พ้นบาป มีสันติสุข ได้รับการดูแลจากพระเจ้าขณะอยู่โลกนี้ โดยตระหนักว่าโลกเป็นเพียงบ้านชั่วคราว ทุกคนกำลังจะจากไป ทรงให้มุมมองต่อชีวิตโดยให้ความสำคัญกับจิตวิญาณ

คำถามหลังคำสอน :

1) ท่านมั่นใจหรือไม่ว่าจะได้อยู่กับพระเจ้าตลอดนิรันดร์

2) มีความบาปใดที่ท่านตัดสินใจทิ้ง หรือความชอบธรรมใดที่ตัดสินใจทำเพื่อถวายเกียรติพระเจ้า

--------------------------